Старобългарски речник
въꙁвест 
въꙁвест -въꙁведѫ -въꙁведеш св 1. Изведа, отведа нагоре; възведа тогда с въꙁведенъ бꙑстъ дхомь въ пѹстꙑн҄ѭ. ꙇскѹст сѧ отъ непрѣꙁн З Мт 4.1 А СК поѩтъ с петра  ѣкова  оана братра его. ꙇ вьꙁведе ѩ на горѫ вꙑсокѫ еднꙑ М Мт 17.1 ЗI А повелѣ анѳупатъ сънемъше  отъ сковрадꙑ. мало вьнѣ вьс на хлъмъ въꙁведъше. меемъ главѫ мѹ отъсѣшт С 118.30  вдꙙтъ лежꙙшта нꙁъ. въꙁведъшааго вьсꙙ горѣ С 456.2 Образно. варішѩ мѩ въ день оꙁълобленьѣ моего.  бъстъ гь подьѩтель моі.  вьꙁвед (вм. вьꙁведе, Север., с. 19, бел. под линия) мѩ на шіротѫ. ꙁбаві мѩ ѣкѫ въсхотѣ СП 17.19 гь въꙁведе отъ ада дшѫ моѭ. спаслъ мѩ есі отъ ніꙁъходѩштіхъ въ ровъ СП 29.4 гі вꙿседръжтелю ... ꙁъм е ꙁ вьсѣкоѩ напаст дѣволѧ. ꙇ вꙿсѣка прѣстоѣнѣ. протвьна. ꙇ ꙁ вьсѣкоѩ мѫкꙑ. ꙇ вьꙁвед  на дховънꙑ тво жвотъ СЕ 56а 18 2. Насоча, обърна нагоре [очи]; издигна, повдигна [очи] въꙁведъше же о сво не вдѣшѧ нкогоже токъмо са едного М Мт 17.8А а мꙑтарь ꙁ далее стоѩ. не хотѣаше н ою въꙁвест на небо М Лк 18.13 З А СК вьꙁвѣсъ о мої въ горꙑ. отънѭдѣже прідетъ помошть моѣ СП 120.1 кꙿ тебѣ вьꙁведохомъ о наш жвѫштѹѹмѹ на небес С 75.16 Срв. СП122.1 3. Вдигна от легло, излекувам гі схе бже нашъ ... ѡтърн отъ нхъ врѣдъ сѫще вь нхъ. ꙇ отъ одръжѧщхъ болѣꙁне. ꙇ отъ скръбе вьꙁвед СЕ 28а 25—28b 1 4. Въздигна, издигна; възвися моⷧ҇ ѡ ꙁбавлень вельеѣда ка. ѡ прощень. ꙇ о прѩть обѣда слънааго. въꙁмогѫщааго. ꙇ еже вьꙁвест сѧ дхомь стꙑмь рⷩ҇ъцю. се (!) тѣхъжꙿде СЕ 36а 13 дьньсь ловѣьско стъство. отъ дꙗволꙗ протвъства свободвъ. на прьво добрород вьꙁведе С 490.7 Повиша, произведа [в чин, сан и под.]. тае ѹдвъше сꙙ вьс. вьсѣмъ ѹправьнмъ го. ꙗко новоꙗввъша сꙙ нѣкого мѡсеꙗ. на старѣшнъство братѧ въꙁведошꙙ. на наꙙлъно свѣштло свѣштѫ С 277.7 въꙁвест сѧ М З А СК СП СЕ С Гр ἀνάγω ἀπάγω ἐπανάγω συνάγω ἐξάγω ἕλκω αἴρω ἐπαίρω ἀνατείνω ἀναφέρω ἐπιβιβάζω ἀναβιβάζω ἐκβάλλω вьꙁвест Нвб възведа ОА ВА Бот НТ НГер ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ