Старобългарски речник
въꙁбѣсьнѣт
въꙁбѣсьнѣт
-въꙁбѣсьнѣѭ
-въꙁбѣсьнѣш
св
мин
деят
същ
въꙁбѣсьнѣвъше
м
мн
οἱ μεμην´οτες
Обезумелите, разбеснелите се
то како тꙑ ловѣкъ сꙑ самъ сꙙ творш богъ. нъ то протвѫ томѹ трьпѣлвꙑ. тъштвꙑ на млость. а поꙁдьнъ на гнѣвъ. тръптъ вьꙁбѣсьнѣвъшмъ. цѣлтъ отъвѣтомъ обꙙштрен
С
330.28—29
Изч
С
вьꙁбѣсьнѣт
Нвб
възбеснявам, възбеснея
остар
ЕтМл
МлБТР