Старобългарски речник
въдаꙗт сѧ
въдаꙗт сѧ
-въдаѭ сѧ
-въдаш сѧ
несв
Предавам се, самоосъждам се на нещо
кто бо стъ ꙁходꙙ на рать. не въдаѧ сꙙ вьсѣмь срьдьцемъ на сьмрьть. да въꙁьметъ славѫ велкѫ
С
264.16
Изч
С
Гр
ἐκδίδωμι ἐμαυτόν
Нвб
Вж. при
въдаꙗт
