Старобългарски речник
врѣщ 
врѣщ -връгѫ -връжеш св Хвърля, метна аште око твое съблажнаатъ тѧ. ꙇꙁьм е  връѕ отъ себе. добрѣа т естъ съ еднѣмь окомь вь жвотъ вьнт. неже дьвѣ о мѫштю. въвръженѹ бꙑт въ ћеонѫ огньнѫѭ М Мт 18.9 ЗI, ЗП. Срв. Мт 5.29 М;Мт 5.30 М вьꙁѧсѧ же камене да връгѫтъ на нь М Йо 8.59 З А ꙇже васъ беꙁ грѣха естъ прѣжде връѕ камень на нѭ М Йо 8.7 З добрѣе мѹ б бꙑло. аште б камень жръновънꙑ. въꙁложенъ на вꙑѭ его. ꙇ връженъ въ море. неже да съблажнѣетъ З Лк 17.2 вьꙁьмъ камꙑкъ. връже да ѹдартъ дꙿного отъ стꙑхъ С 74.13 въсхватвъ съ ꙁемьѧ камꙑкꙿ. връже на главѫ прѣподобьнааго С 558.1 Изч М З А ЗП С Гр βάλλω ῥίπτω φέρω Нвб връгам диал остар Дюв НГер ДА въргам диал МлБТР ЕтМл ДА