Старобългарски речник
вражьда 
вражьда -ꙑ ж Вражда, ненавист аште маші ъто на врага ... раꙁдрѣші вражъдѫ К 8b 21 Срв. С421.28 послѹшанмъ же мѫтелꙗ враждѫ ꙗко меемъ отъсѣе С 274.13 їжде бо ꙁавсть. тѹ жвѫтъ. враждꙑ  свар  прѣльст С 400.20 ѡ ꙁавст любꙿв вражда. мрѹ сѫпостатъ С 388.27 вражьдѫ мѣт [дрьжат] ἐν ἔχϑρᾳ εἰμί, ἐχϑραίνω Изпитвам вражда, ненавист; враждувам бꙑсте же с дрѹга ... прѣжде бо бѣашете вражъдѫ мѫшта междю собоѭ М Лк 23.12 З аще которꙑ простъ люднъ. вражъдѫ мꙑ. ѹдартъ ка  окръвавтъ  СЕ 103а 24—25 тꙑ же імꙑ вражъдѫ на братъ своі. како можеші ходіті къ мірнѣі трапеꙁѣ К 8b 33 а л тꙑ съ клеврѣтомъ свомъ мѹдш. враждѫ дръжꙙ. како можеш т къ мрьнѣ трепеꙁѣ С 422.7—8 не помьнѣт вражьдꙑ ἀμνησικακία Опрощение, помирение ћг о не помьнѣт враждꙑ М 43b 26 оставт вражьдѫ ἀφίημι Прощавам някому, примирявам се с някого то семѹ маш тъно решт. аште не оставш вражъдꙑ врагѹ не томѹ бо пакость сътвор. нъ пае себѣ С 422.18—19 М З А СЕ К С Гр ἔχϑρα [ὁ] ἐχϑρός вражда вражъда Нвб вражда ОА ВА Бот НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА