Старобългарски речник
во 
во същ мн събир Войска, войни, войници ꙇ слꙑшавъ цср тъ раꙁгнѣва сѧ  посъла воѩ. погѹб ѹбцѧ тꙑ. ꙇ градꙑ хъ ꙁажьже М Мт 22.7 ЗI, А. Срв. СЕ 106b 1 аꙁъ лвкъ есмъ ... імѣѩ подъ собоѭ воѩ. ꙇ глѭ семѹ д  детъ. ꙇ дрѹгѹмѹ прд  прдетъ М Лк 7.8 З  аб по дномъ дн. прде съ множьствомъ воводъ ...  съ вьслѣдьствѹѭштм тѣмъ. бештслънꙑм во С 561.26 црь прде. а вонъ далее во хождааше С 498.29 тъгда цѣсарь ѹалъ.  тъ събъравъ воѧ своѧ. готовьꙗше сꙙ ꙁт на сѫпостатꙑ С 191.22 во небесьн [небесьсц] στρατιὰ οὐράνιος В християнството — небесното войнство, ангелите, войниците на Бога в небесното царство  въ неꙁаапѫ бꙑстъ съ анћлмъ. множьство во нбснꙑх. хвалѧштхъ ба.  глѭшть А Лк 2.13 М З воѩ сътворт [ѹстрот, ѹнт] ἐκστρατεύω, στρατεύματα καϑοπλίζω, παρατάσσομαι Подготвя, съоръжа войска ѳеѡфлъ ... воѧ сътворвъ на скврънавꙑѧ срацнꙑ ꙁде С 56.2  вꙿсꙙ воѧ своѧ ѹстровъ. на друго лѣто на вьꙁлюбьнꙑ градъ къ аморї прде поплѣнт го хотꙙ С 56.13 по дъвою же дьню ѹнвъ цѣсарь воѧ своѧ. схождааше на рать С 192.25 М З А Б СЕ С Гр στρατιῶται στρατόπεδον στρατεύματα στρατεία στρατιά στρατοί Нвб Срв Войкова лъка МИ СНМБ Войеславци МИ ЙЗ,Зас Войко м ЛИ Войка ж ЛИ СтИл,РЛФИ