Старобългарски речник
властельскъ 
властельскъ -ꙑ прил На властелина, властелински, владетелски прѣкръм же пꙙть тꙑсꙙшть. ꙗкоже вь немь властельско хотѣн С 345.3—4 аште бо се тъьѭ ѹꙁьрꙙтъ ꙁълодѣ властельско мѹ мꙙ. л  ꙁнаменꙗ вꙑ всꙙште аб поꙁнавъше блюдѫтъ сꙙ С 43.6 послѹшнкъ бо смъ ѹдесемъ властельскомъ. а не въꙁскател҄ь божьмъ дѣлесемъ С 501.28 Изч С Гр τοῦ δεσπότου τῆς δεσποτείας δεσποτικός Нвб властелски остар поет ОА ЕтМл РБЕ