Старобългарски речник
варъI
варъ
-а
м
Жега, горещина, жар
ꙇ егда югъ дѹшѫштъ. глете ѣко варъ бѫдетъ
М
Лк 12.55
З
ꙇ равънꙑ намъ сътворлъ ѩ ес. понесъшемъ тѧготѫ дьне варъ
М
Мт 20.12
ЗI
А
Изч
М
З
А
Гр
καύσων
Нвб
Срв
варя
’държа на огън, топля’
НГер