Старобългарски речник
блѧст
блѧст
-блѧдѫ
-блѧдеш
несв
Говоря глупости, брътвя
анꙿтоннъ глагола ѹмлькн ѹбо блꙙдꙑ пожьр богомъ. алеѯандръ рее. аꙁъ глагол҄ꙙ се не блꙙдѫ
С
155.28, 30
непрѣподобьнꙑ ѫроде. доколѣ хѹлꙑ глагол҄еш о боꙁѣхъ много блꙙдꙑ
С
8.16
мꙿного т блꙙдъшѹ ождахъ длъготрьпꙙ. ѫроде непрѣподобьне
С
12.10—11
Изч
С
Гр
φλυαρέω
Нвб
Срв
блещя
’пустословя’
ВА