Старобългарски речник
благословестт 
благословестт -благословещѫ -благословестш несв св 1. Благославям прмъ с хлѣбъ  блгсшть. прѣлом  М Мт 26.26А і обь(..)мъ е благословештааше. въꙁлагаѩ рѫцѣ на н҄е З Мк 10.16 тѧ молмъ гі бже спнѣ нашего. блгвещьшааго СЕ 8а 7 благословещен м мн οἱ εὐλογημένοι Благословените дѣте благословештен отца мого С 508.4 2. Прославям, възхвалявам блщѫ гѣ на вьсѣко врѣмѩ СП 33.2 ѹстꙑ своімі блщахѫ і.  срдцемъ своімъ кльнѣхѫ сѩ СП 61.5 прдѣте въꙁлюбьн да благословестмъ благословешенааго С 320.3 благословестѧще м мн οἱ εὐλογοῦντες Тези, които прославят, възхваляват благословешенъ грꙙдꙑ въ мꙙ господьн҄е ... благословестꙙштї бо го благословешен сѫтъ С 319.29 М З А СП СЕ С Калка от гр εὐλογέω Превежда и гр. κατευλογέω Вж. при благословествоват Нвб