Старобългарски речник
благообраꙁьнъ 
благообраꙁьнъ -ꙑ прил 1. Красив, благообразен гі бже нашъ. поетꙑ ка по обраꙁѹ своемѹ.  дшеѭ съмꙑслъноѭ. ꙇ тѣломъ благообраꙁъномь съвръш СЕ 7b 3—4 2. Добър, достоен дажд емѹ жте благообраꙁъно. жте добродѣано. ꙇ неꙁаꙁоръно СЕ 99а 2 3. Почтен, уважаван прде осфъ отъ арматѣѩ. благообраꙁенъ съвѣтьнкъ. ꙇже  тъ бѣ аѩ цсрствѣ бжѣ М Мк 15.43 Изч М З А СЕ Калка от гр εὐσχήμων Превежда и гр. εὐπρεπής благообраꙁенъ благообраꙁънъ Нвб благообразен книж остар ОА ВА МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ благообразний ВА