Старобългарски речник
благоꙁвол҄ень 
благоꙁвол҄ень -ꙗ ср 1. Добра воля, благоволение съꙁъда ловѣка по обраꙁѹ свомѹ. же стъ о благоꙁвол҄енї. беꙁьлобьно непороьно. правьдꙿно богоьство С 8.27—28 2. Добродетел, благочестие  славꙑ моѧ номѹ не дамъ. н благоꙁвол҄ен мохъ ваꙗнмъ С 263.4 обае то понѣ мало отъ наꙙтъкъ съповѣмъ блаженааго сего. благоꙁвол҄енꙗ. ꙗдѣѣше ѹбо отъ вьсего нъ по малѹ ꙁѣло ... съмрьть помꙑшл҄ѣꙙ дѹшѫ своѭ въстав на бол҄ьшꙙ трѹдꙑ С 274.5—6 Изч С Гр ἀρετή ἡ πανόσιος οὐσία благоꙁволен Нвб благоизволение книж остар МлБТР ЕтМл РБЕ