Старобългарски речник
благодѣꙗнь 
благодѣꙗнь -ꙗ ср Добро дело, добротворство, благодеяние ꙇсповѣдаемъ благодѣть. проповьдаемъ мⷧсть. не тамъ благодѣанѣ СЕ 4b 9 нераꙁѹмьн бѣахѫ о благодѣтел ждове.  тѹ аб ꙁабꙑваахѫ благодѣанꙗ ꙁастѫпꙿнка ба С 417.4 не се тъьѭ мѣахѫ. же ветъхꙑѧ мъ въспомнааше благодѣанꙗ. нъ  но бол҄ьше. же грꙙдѫшта мъ прѣжде каꙁааше С 417.22 вдѣшꙙ бо беꙁаконнц  осꙙꙁашꙙ ѹдесꙑ ѹдотворца бога ... вьса юдеа спльн сꙙ благодѣан С 323.25—26 Е СЕ С Гр εὐεργεσία εὐεργέτημα ἀγαϑοεργία εὐποιΐα κηδεμονία благодѣан Нвб благодеяние ОА ВА НТ АК Бот МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ