Старобългарски речник
благоврѣменьнъ 
благоврѣменьнъ -ꙑ прил Благовременен, навременен, удобен  да прїмемъ млстъ ї блгодѣтъ обрѧщемъ въ благоврѣменънѫ помощ Е 10а 2—3 благоврѣменьно ѹбо намъ. вьвест покааню ѹтелꙗ. блѫднцѫ онѫ С 390.14 Изч Е С Калка от гр εὔκαιρος благоврѣменънъ Нвб благовременен книж остар ОА МлБТР ЕтМл ЕтБАН АР РБЕ благовременний остар ВА Срв благовремие ср МлБТР РРОДД