Старобългарски речник
благоволт 
благоволт -благоволѭ -благоволш несв св Благоволявам, проявявам добра воля тꙑ ес снъ мо въꙁлюбленꙑ. о тебѣ благоволхъ М Лк 3.22 З. Срв.Мк 1.11 М, З, СК;Мт 3.17 М З А СК гора ѭже благоволі бъ жіті вь неі СП 67.17 благоволілъ есі гі ꙁемлѭ твоѭ СП 84.2 облажі гі благоволеньемъ твоімъ сона ... тогда благоволіші жрътвѫ правьдѫ СП 50.21 ѣко благоволішѩ рабі твоі каменьего.  пръстъ его ѹщедрѩтъ СП 101.15 гі ... аще бі вьсхотѣлъ жрътвѣ далъ бімъ ѹбо. вьсесъжагаемъїхъ же не благоволіші СП 50.18 ѡ благоволт гі бѹ на нꙑ СЕ 61а 11 на ослꙙт ꙗкоже благовол сѣдꙙштѹ на ꙁем. съ младеншт вѣн вьꙁьмѣмь С 321.13  пакꙑ не благоволтъ гь въ къкъню мѫжьскѹ С 546.13 М З А СК СП СЕ С Г Калка от гр εὐδοκέω благоволіт Нвб благоволя, благоволявам книж ОА ВА Бот МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ