Старобългарски речник
бт 
бт -бьѭ -бьш несв бѭ -бш 1. Бия, удрям някого, нанасям побой ꙇ наьнетъ бт клеврѣтꙑ своѩ М Мт 24.49 З А СК ꙇ бѣхѫ  тръстьѭ по главѣ М Мк 15.19 З А СК ꙇ отъ нхъ бьете на соньмштхъ вашхъ. ꙇ жденете отъ града въ градъ М Мт 23.34 емѹже юдѣ ꙁапльвашѧ о. ꙇ трестѭ бшѧ  по главѣ СЕ 50а 7  бѧ го сѣде на плештѹ мꙋ С 41.15 кнꙙꙁъ повелѣ ште  пае бт ѧ С 178.13 тогда (......п) ов(.) дѫтꙿ сѧ же (го) м  бем ѿ аћлꙿ Р V 3.19 Образно. въера ꙁа ѹхо ѹдаренъ бꙑвааше. дьнесь блсцанмь бжіемь адовъское жілште бьетъ К 13а 26 ономѹ же отъ съвѣст. бьмѹ ... повръже себе прѣдъ ногама рабъ бж С 524.12 2. Прич. сег. деят. като същ. бѩ, бѭшт м ед мн Този, който удря, бие бѭштюмѹ тѧ въ лантѫ. пода дрѹгѹѭ М Лк 6.29 З. Срв. СЕ89b 5 бѭштї же беꙁꙿ млост бꙗхѫ С 47.8 бѭштїмъ же ꙁмѣнвꙿшемъ сꙙ пꙙть кратꙑ.  отънемогъшемъ С 103.25 оньде бо бѭштааго  пꙗнааго  господьско трошꙙштааго  погѹбьꙗѭштааго мѫтъ С 370.22 бт по лантама δίδωμι ῥαπίσματα Удрям плесница ꙇ глахѫ. радѹ сѧ цсрю юдескъ. ꙇ бѣхѫ  по лантама М Йо 19.3 З А СК ѣко ѹꙁьрте сна лскааго ... емѹже ждов ꙁапльвашѧ лце ... ꙇ бшѧ по лантама СЕ 48а 19 каменьмь бт λιϑοβολέω, λιϑάζω Удрям, замервам с камъни ꙇ того каменемь бвьше пробшѧ главѫ емѹ М Мк 12.4 З ждове же ꙁавстѭ  рьвьньмь обьѧт. овогда каменмъ бꙗхѫ га С 480.29 М З А СК Б СЕ К С Р Гр τύπτω δέρω μαστίζω μαστιγόω φραγελλόω ῥαπίζω ῥαβδίζω ἀεικίζω φονεύω Нвб бия (се) ОА ВА АК НТ Бот Дюв НГер МлБТР БТР РБЕ ДА Срв Бойница МИ БС, ЕРГ