Старобългарски речник
бескръвьнъ
бескръвьнъ
-ꙑ
прил
Който не е свързан с проливане на кръв, безкръвен
пакꙑ прносмъ тебѣ. сл(о)весънѫѭ сѭ. ꙇ бесквр(ъ)нънѫѭ [погр. вм. бескръвьнѫѭ] слѹжъбѫ
СС
IIIа 2—3
толко же мѹ бѣаше поѹврьꙁен ꙗкоже сльꙁт мѹ ꙁѣло въ годъ беꙁскръбънꙑѧ [погр. вм. бесквръвьнꙑѧ, Север., с. 285, бел. под линия] жрътвꙑ
С
285.17—18
да аште томѹ вѣрѹш ... то то вѣроѭ прм. ꙗкоже бо кръстꙙ прносꙙ бескврънънѫѭ [погр. вм. бесквръвьнѫѭ, Север., с. 362, бел. под линия] жрътвѫ
С
362.1
Изч
СС
С
Гр
ἀναίμακτος
Нвб
безкръвен
МлБТР
БТР