Старобългарски речник
беꙁмѣрьнъ
беꙁмѣрьнъ
-ꙑ
прил
Безмерен, безкраен, огромен
ранам съмрьтьм мѫкам беꙁмѣрънам. досаждааше мъ
С
87.11
сѣтован беꙁмѣрно стꙑмъ. оставлъ мол҄енꙗ хъ гь. бес коньца бꙑт
С
92.14
беꙁмѣрьно множьство отъ малъ хлѣбъ прѣптѣлъ
С
473.10
Изч
С
Гр
ἀμύϑητος
ἀνήκεστος
беꙁмѣрънъ
Нвб
безмерен
ОА
ВА
МлБТР
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ
безмерний
ВА
НГер