Старобългарски речник
беꙁградьнкъ
беꙁградьнкъ
-а
м
Безотечественик, безродник
не бѣ бо дꙿно отеьство стꙑмъ. дрѹгꙑ бо отъ ноѧ странꙑ бѣ. то како юже беꙁградьнкꙑ л ѧ нареемъ. л градьнкꙑ вьсеѧ въсел҄енꙑѧ
С
84.1
Изч
С
Калка от
гр
ἄπολις
Нвб
Ø
