Старобългарски речник
аспда 
аспда -ꙑ ж Аспида, отровна змия ѣростъ іхъ по обраꙁѹ ꙁмню. ѣко аспдꙑ глѹхꙑ ꙁатꙑкаѭщѩ ѹші своі. ѣже не ѹслꙑшітъ гласа обаваѭщаго. отъ прѣмѫдра обавьніка обаваема СП 57.5 на аспідѫ і васільскаа настѫпіші. і попереші льва і ꙁмьѣ СП 90.13 кнꙙꙁъ ... прꙁъвавъ вьсꙙ ародѣѧ ꙁвѣрнꙑѧ. повелѣ првест лко мѫтъ ꙁвѣр. лютъ  ꙁълъ. аспдꙑ  ехдꙿнꙑ.  к҄ерастꙑ С 183.21 Изч СП С От гр ἀσπίς, ίδος аспіда Нвб аспида ОА ВА МлБТР РБЕ аспид м РБЕ аспида ’самовила диал грозна, зла жена ’ ДА НГер