Исторически речник
ѫтрьн҄ь  
ѫтрьн҄ь - прил 1. Вътрешен, който се намира вътре в нещо  ꙗкоже аште кꙿто вдтꙿ вѣдро ꙁлато. мѣѭште ѫтръ камене ьстьно. носꙙште на себѣ с тана напсана. хоштетъ вѣдро вдѣт. бльштанꙗ дѣл҄ьма. ставьꙗтъ сꙙ пакꙑ. о ѫтрьн҄мъ. камен С 344.7—8  нъ ꙗко мрьтвъ оцѣпааше. а дрѹгꙑ ѹжасомъ дръжмъ бѣ.  облѣдѣвъ лежааше. а дрѹгꙑ въ ѫтрьн҄хъ прбѣжштхъ штаꙁааше С 466.16 тъгда же ѹже ѹмлосрьдвъ сꙙ вьведе ѭ.  прѣдъставвъ  водѫ  хлѣбъ. вьлѣꙁъ самъ въ ѫтрьн҄ѫѭ клѣтькѫ ꙁаклю сꙙ. оставвъ женѫ вь вьнѣшн҄ клѣтꙿцѣ С 516.2—3  бꙑвъ въ ѫтрьн҄ пѹстꙑн҄ стꙑ анна. обрѣте прѣподобьна нѣкого въ манастꙑр жвѫшта С 547.12—13 2. Като същ. ѫтрьн҄е ср ед τὰ ἔσω Вътрешност, вътрешна част дьнь крьстьнꙑ.  вьс веселмъ сꙙ.  аламꙑ отъ ꙁьла  оштамъ вьсе ѫтрьн҄е  вьнѣшьне С 430.28 С Гр ὁ ἔνδοϑεν ἐνδότερον ἐσώτερος [вар. ἀνώτερος] Нвб Срв вътрешен ОА ЕтМл БТР АР