Исторически речник
дъва  
дъва нареч Едва, едвам ꙇ се мѫжъ ꙇꙁ народа въꙁъп глѧ. ѹтелю молѭ т сѧ прꙁър на снъ мо ... се дхъ емлетꙑ. ꙇ вънеꙁаапѫ въпетъ  прѫжаатъ сѧ съ пѣнам. ꙇ едъва оходтъ отъ него съкрѹшаѩ  М Лк 9.39 З А СК нкътоже бо таѩ врѣдъ сво. а не покаꙁаѩ его враю. т ꙇцѣлѣетъ. нъ прлежъно щѧ цѣлтелѣ. едъва полѹтъ ослабѫ врѣдѹ своемѹ СЕ 68а 10 насꙑтвъшѹ же сꙙ. съвꙙꙁа брѣмꙙ хотꙙ на скотъ въꙁложт. два въꙁꙿдвгъ съ многѫ нѹждѫ въꙁложвъ на плешт сво С 41.11 дꙿва же вь себѣ бꙑвъ анѳупатъ. повелѣ ѧ вест вь темнцѫ  ѹтврьдт С 111.1 аште бо праведънꙑ едва съпасатъ сꙙ. неьствꙑ  грѣшънꙑ кꙿде автъ сꙙ С 128.8  едва въꙁмогохъ см словесꙑ прѣмѣнт старца С 297.25—26 М З А СК СЕ С Гр μόγις μόλις два едьва едъва едва Нвб едва[м] ОА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА