Исторически речник
ѹдмъ  
ѹдмъ -ꙑ прич прил Възхитителен, достоен за възхищение, удивителен, прекрасен свꙙтꙑ артемонъ глагола ... ѹслꙑш боже молтвꙑ раба своего ... ꙗко тꙑ с богъ днъ надъ вьсѣм цѣсарьствм насел҄енꙑѧ. тꙑ бо с сътворлъ господ небо  ꙁемьѭ  вьсе ѹдмо подъ небесемь С 232.4 ко ѹбо слово додетъ достоно хъ похвалт. н аште  ҃м ѧꙁꙑц довьлѣл бꙑшꙙ толікѫ добрѫ дѣтѣль мѫжь вьспѣт. а аште  днъ б бꙑлъ ѹдмꙑ. довьлѣаше наше слѣ одолѣт С 82.28 ѹдмъ бꙑт ϑαυμάζομαι Възхитителен съм, достоен съм за възхищение, предизвиквам възхищение  дѹшѫ слꙑшанмъ освѣштаѧ вельм въгаждааше богѹ. сь вьсѣмъ домомъ свомъ. же ѳеодѡръ отъ вьсего нꙑнꙗ болѣрьска сьвѣта.  къ доброьствѹѹмѹ нашемѹ цѣсарѹ ѹстнꙗнꙋ. о съмꙑслѣ  стотѣ жтꙗ.  правѣ вѣрѣ  млост ѹдмъ стъ С 281.16 Изч С Гр ϑαυμαζόμενος Нвб чудѝм ОА