Исторически речник
съврьшенъ  
съврьшенъ -ꙑ прил 1. Съвършен, безпогрешен, непостижим бѫдѣте ѹбо вꙑ съвръшен. ѣко  отецъ вашъ нбскꙑ съвръшенъ естъ М Мт 5.48 З А аште хощеш съвръшенъ бꙑт. ꙇд продаждъ мѣне твое. ꙇ даждъ нштмъ М Мт 19.21 ЗI А ꙇ тъ прѣдъдетъ прѣдъ нмъ дхомь  слоѭ лноѭ. обратт сръдъца отьцемъ на ѧда. ꙇ протвънꙑѩ въ мѫдрость праведънꙑхъ. ѹготоват гв люд съвръшенꙑ М Лк 1.17 З А нѣстъ ѹенкъ надъ ѹтелемъ свомъ. съвръшенъ же въсѣкъ бѫдетъ. ѣкоже ѹтель его М Лк 6.40 З ѣко да гь бъ наⷲ҇ съвъкѹптъ ѣ. вь любьвь съвръшенѫ СЕ 9b 5 род сꙙ хс пльтѭ ...  ѹмраатъ по ловѣьствѹ.  погрібатъ сꙙ. сꙑ съвръшенъ прсно С 11.16 ште мало прѣтръп да съвръшенъ бѫдеш С 79.30 съврьшен м мн οἱ τέλειοι Съвършените, безгрешните хора не тъьѭ же справьнꙿꙗ сьвръшенꙑхъ съповѣдоват С 520.20 2. Божествен, който е свързан с Бога ꙇ отъ тебе естъ вꙿсе дꙑхане благо. ꙇ вꙿсь даръ съвръшенъ СЕ 79b 1 отъ толѣ до дьнесьнѣго дьне. ꙇ до прішествіѣ его. свѧтѫѭ жрътвѫ съвръшенѫ творітъ К 8а 29 Срв. С420.27 3. Безгрешен, в който няма грях ꙗко съвръшена стъ ꙁѣло дѹша го. хрстовъ же рабъ ꙁѣло простъ сꙑ С 171.3 Примерен, образцов. въсхотѣ блаженꙑ сава поставт  въ санъ цръкъвънꙑ. акꙑ добра  съвръшена рьнца сѫшта С 285.29 4. Изкусен, майсторски мѫдрость. правъда. стꙑн. ꙇꙁбавлене. съкѹп ꙇ оръганъ съвръшенъ. прѣгѫдьнцѭ красънѫ. съвръшенѫ стѹмѹ дхѹ СЕ 94а 18, 19 5. Траен, дълговечен ї прѣстолъ его ѣко слъньце прѣдо мъноѭ. ї ѣко лѹна съвръшена въ вѣкъ СП 88.38 6. Цял, пълен ꙁлѣꙁ  став ѧ въ малѣ. дон҄елже съвръшено прметꙿ цѣл҄ень старьць С 557.7 Образно. въ съврьшенѣ срьдьц скѫштѹ правьдьі бжѧ ЗЛ Iб 16 съврьшен въ дно τετελειωμένοι εἰς ἕν В пълно единство аꙁъ вь нхъ  тъ въ мьнѣ. да бѫдѫтъ съвръшен въ едно М Йо 17.23А съврьшенъ бꙑт τελειόομαι Съвършен съм, постигнал съм съвършенство съвръшен бѫдѫтъ Е 8а 3—4 М З А СП СЕ Е К С ЗЛ Гр τέλειος κατεσκευασμένος κατηρτισμένος ἀπηρτισμένος τετελειωμένος ἐναρμόνιος съвръшенъ сьвръшенъ Нвб съвършен ОА ВА ЕтМл БТР АР