Исторически речник
слѹжтел҄ь  [+]
NmosNmgsNmdsNmasNmEsNmis
слѹжтел҄къ, слѹжтел҄кьслѹжтел҄каслѹжтел҄кѹ, слѹжтел҄ковслѹжтел҄къ, слѹжтел҄кьслѹжтел҄каслѹжтел҄комь, слѹжтел҄комъ
NmlsNmvsNmopNmgpNmdpNmap
слѹжтел҄цѣслѹжтел҄еслѹжтел҄цслѹжтел҄къ, слѹжтел҄кьслѹжтел҄комъ, слѹжтел҄комьслѹжтел҄кꙑ
NmipNmlpNmOuNmGuNmDu
слѹжтел҄кꙑслѹжтел҄цѣхъ, слѹжтел҄цѣхьслѹжтел҄каслѹжтел҄кѹслѹжтел҄кома
слѹжтел҄ь -ꙗ м Служител, свещенослужител глава же о глемꙑхъ. такъ мамъ архере. еже сѣде о деснѫѫ прѣстола.  велъства на небесехъ. стꙑмъ слѹжтелъ () (ск)н ст(н)ънѣ Е 24а 16 слѹжтел҄ь съ [цѣмь] συλλειτουργός Съслужител, отслужващ [извършващ] с някого богослужение тѣмьже молмъ т сѧ гі. раба твоего сего. братра нашего. ꙇ слѹжтелѣ съ нам бꙑвъша ... прѣдъ аћлꙑ же. твоѭ славѫ. неосѫжденꙿна. прм СЕ 58а 20 Изч Е СЕ Гр λειτουργός Нвб служител ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА