Исторически речник
погѹбт  [+]
VpgVpfar1sVpfar2sVpfar3sVpfar1pVpfar2p
погѹбтпогѹблѭ, погѹблѧ, погѹбѧ, погѹбьѭ, погѹблюпогѹбшпогѹбтъ, погѹбть, погѹбтпогѹбмъ, погѹбмь, погѹбм, погѹбмопогѹбте
Vpfar3pVpfar1uVpfar2uVpfar3uVpza2sVpza3s
погѹбѧтъ, погѹбѧть, погѹбѧтпогѹбвѣпогѹбтапогѹбтепогѹбпогѹб
Vpza1pVpza2pVpza1uVpza2uVpfao1sVpfao2s
погѹбмъ, погѹбмь, погѹбмпогѹбтепогѹбвѣпогѹбтапогѹбхъ, погѹбхь, погѹбхпогѹб
Vpfao3sVpfao1pVpfao2pVpfao3pVpfao1uVpfao2u
погѹбпогѹбхомъ, погѹбхомь, погѹбхом, погѹбхмꙑпогѹбстепогѹбшѧ, погѹбшѫ, погѹбша, погѹбше, погѹбхѫпогѹбховѣпогѹбста
Vpfao3uVpfam1sVpfam2sVpfam3sVpfam1pVpfam2p
погѹбстепогѹблѧахъ, погѹблѧхъ, погѹбѧхъ, погѹблѧахь, погѹблѧхь, погѹбѧхь, погѹблѧах, погѹблѧх, погѹбѧхпогѹблѧаше, погѹблѧше, погѹбѧшепогѹблѧаше, погѹблѧше, погѹбѧшепогѹблѧахомъ, погѹблѧхомъ, погѹбѧхомъ, погѹблѧахомь, погѹблѧхомь, погѹбѧхомь, погѹблѧахом, погѹблѧхом, погѹбѧхомпогѹблѧасте, погѹблѧсте, погѹбѧсте
Vpfam3pVpfam1uVpfam2uVpfam3u
погѹблѧахѹ, погѹблѧхѹ, погѹбѧхѹпогѹблѧаховѣ, погѹблѧховѣ, погѹбѧховѣпогѹблѧаста, погѹблѧста, погѹбѧстапогѹблѧасте, погѹблѧсте, погѹбѧсте
погѹбт -погѹблѭ -погѹбш св 1. Погубя, убия, лиша от живот някого фарсѣ же шедъше съвѣтъ сътворшѧ на нь. како  погѹбѧтъ М Мт 12.14 З. Срв. С398.13—14 С401.18 С402.12 архере же  старьц наѹстшѧ народꙑ. да спросѧтъ вараввѫ. ꙇса же погѹбѧтъ М Мт 27.20 З А СК прде потопъ  погѹб вьсѧ М Лк 17.27 З хощетъ бо родъ скаті отроѩте. да погѹбітъ е А Мт 2.13 СК Б погѹбші вьсѩ глѭщѩѩщѩѩ (!) ... лъжѫ СП 5.7 аще кꙿто отровенѣ рад погѹбⷮ҇ ка. ж҃ лⷮ҇ѣ да҇ каетъⷭ҇ СЕ 102b 16 помꙑшл҄ѣше кꙑѧ нꙑ мѫкꙑ лютѣшꙙ ꙁъобрѣст. да вь тѣхъ го погѹбтъ С 50.24 не мамъ тебе поштꙙдѣт. нъ нѣкацѣм мѫкам  горькоѭ сьмрьтѭ погѹбьѭ тꙙ С 104.23 В християнството — предам на вечни мъки, причиня духовна и физическа смърт. снъ бо скꙑ нѣстъ пршьлъ. дшь скъ погѹбтъ. нъ спстъ З Лк 9.55 не погѹбі съ неъстівъмі дшѩ моеѩ СП 25.9 не погѹб ꙁьлѣ дѹшꙙ своѧ С 265.25—26 2. Погубя, унищожа нещо десніца твоѣ обрѩштетъ въсѩ ненавідѩштѩѩ тебе ... плодъ іхъ отъ ꙁемлѩ погѹбіші СП 20.11 ꙇ не ѹботе сѧ ѹбваѭщхъ тѣло. ꙇ дшѧ не могѫштъ ѹбт. боте же сѧ пае. могѫщааго  дшѫ  тѣло погѹбт въ ћееннѣ М Мт 10.28 З А 3. Изгубя, загубя нещо обрѣтъ драгмѫ ѭже погѹбхъ М Лк 15.9 З кꙑ лвкъ отъ васъ. мꙑ съто овецъ  погѹбль еднѫ отъ нхъ ... детъ въ слѣдъ погꙑбъшѧѩ. доньдеже обрѧштетъ ѭ М Лк 15.4 З аще кꙿто гнѧ плът ѧсть погѹбⷮ҇. лⷮ҇ѣ да покаетъⷭ҇ СЕ 103а 5 Лиша се от нещо, претърпя загуба. не погѹбтъ мьꙁдꙑ своеѩ М Мт 10.42 З, А, СК. Срв.Мк 9.41 З А стопхомъ сꙙ  погѹбхомъ много мѣн С 120.1 много погѹбхъ. а мало м с далъ С 120.11 погѹбт толь велкьіѧ ст небрѣженемь бжхъ повелѣн ЗЛ Iа 19—20 Образно. да не събрано постомъ. напрасно вьсе погѹбмъ С 494.25  брѣмена ꙗже мѣахѫ трьпѣнꙗ погѹбшꙙ С 85.27 4. Прич. мин. страд. като прил. погѹбл҄енъ a) ἀπολωλώς Счупен, строшен ꙁабъвенъ бꙑхъ ѣко мрътвъ отъ сръдъца. бꙑхъ ѣко съсѫдъ погѹбленъ СП 30.13 b) ἀφανής Скрит, прикрит мѣсто ѹбо свꙙтааго пештерꙑ. погѹбьно  беꙁ вѣст бꙑстъ С 217.18 погѹбт ѹмъ [с] ἐξίσταμαι, ἡ διάνοια ἐξίσταται Полудея, изгубя ума си ꙗкоже отъ страха ѹмꙿ погѹбт анꙿтѹпатѹ.  вьстрепетат кѹпно. съ съвѣтнкꙑ свом С 110.19—20 нъ ѹмъ л ста погѹбла. съберѣта ѹмъ  помꙙнѣта сꙙ С 212.24 како не оцѣнѣнѣ тѣло мꙋ вьсе. како не погѹб ѹма с С 411.1 М З А СК Б СП СЕ К С ЗЛ Х Гр ἀπόλλυμι ὄλλυμι συναπόλλυμι ἀναιρέω ἀναλίσκω ἀποκτείνω ἀφανίζω διαφϑείρω καταφϑείρω ἐξολοϑρεύω καταποντίζω λυμαίνομαι ἐκχέω προδίδωμι ναυαγέω погѹбіт погюбт Нвб погубя ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА