Исторически речник
отъсѫдѹ  
отъсѫдѹ нареч 1. Оттук, от това място нъ да раꙁѹмѣатъ мръ ѣко люблю отца.  ѣкоже ꙁапо(вѣ)дѣ мьнѣ отцъ. тако творѭ. въстанѣте дѣмъ отъ сѫдѹ М Йо 14.31 З отъвѣшта с. цсрство мое нѣстъ отъ сего мра ... нꙑнѣ же цⷬ҇ство мое нѣстъ отъ сѫдѹ М Йо 18.36 З А СК антон ... вдѣвъ пакꙑ павъла глагола мѹ. отд отъсѫдѹ старье ... не можеш сьде прѣбꙑт С 170.18—19 тѣмꙿже вьстанѣте подѣте отъсѫдѹ. отꙿ стьлѣньꙗ вь нестьлѣнь. отъ съмрьт въ жвотъ. вьстанѣте подѣте отъсѫдѹ. отъ тꙿмꙑ вь вѣьнꙑ свѣтъ. въстанѣте дѣте отъсѫдѹ. отъ страст вь весел. въстанѣте дѣте отъсѫдѹ. отъ работꙑ въ своботѫ (!) С 470.10, 12, 13—14, 15 От тази страна, от тази посока. ꙇ надъ вьсѣм см. междю нам  вам. пропадь велѣ ѹтвръд сѧ. ѣко да хотѧште мнѫт отъ сѫдѹ къ вамъ не въꙁмагаѭтъ. н же отъ тѫдѫ къ намъ прѣходѧтъ М Лк 16.26 З СК 2. Отсега нататък сце ѹбо нꙑнꙗ глагол҄емъ. да отъсѫдѹ бѫдѫтъ ꙗвѣ словеса хрстосова сѫшта. не бо аште тъьѭ рекѫ въстан  ход. н аште рекѫ тава въстан С 379.21 М З А СК С Гр ἔνϑεν ἐντεῦϑεν αὐτόϑεν отъ сѫдѹ оⷮ сѫдѹ отъ сѫдꙋ Нвб Срв отсъд, отсъде, отцъде диал ВА НТ Дюв НГер ЕтМл ДА