Исторически речник
осѫждат  [+]
VpgVpfar1sVpfar2sVpfar3sVpfar1pVpfar2p
осѫждатосѫждаѭ, осѫждаѫ, осѫждаѧ, осѫждаюосѫждаш, осѫждаеш, осѫждаашосѫждатъ, осѫждаетъ, осѫждаатъ, осѫждать, осѫждаеть, осѫждаать, осѫждат, осѫждает, осѫждаатосѫждамъ, осѫждаемъ, осѫждаамъ, осѫждамь, осѫждаемь, осѫждаамь, осѫждам, осѫждаем, осѫждаам, осѫждамо, осѫждаемо, осѫждаамоосѫждате, осѫждаете, осѫждаате
Vpfar3pVpfar1uVpfar2uVpfar3uVpza2sVpza3s
осѫждаѭтъ, осѫждаѫтъ, осѫждаѧтъ, осѫждаютъ, осѫждаѭть, осѫждаѫть, осѫждаѧть, осѫждають, осѫждаѭт, осѫждаѫт, осѫждаѧт, осѫждаютосѫждавѣ, осѫждаевѣ, осѫждаавѣосѫждата, осѫждаета, осѫждаатаосѫждате, осѫждаете, осѫждаатеосѫждаосѫжда
Vpza1pVpza2pVpza1uVpza2uVpfao1sVpfao2s
осѫждамъ, осѫждамь, осѫждамосѫждатеосѫждавѣосѫждатаосѫждахъ, осѫждахь, осѫждахосѫжда
Vpfao3sVpfao1pVpfao2pVpfao3pVpfao1uVpfao2u
осѫждаосѫждахомъ, осѫждахомь, осѫждахом, осѫждахмꙑосѫждастеосѫждашѧ, осѫждашѫ, осѫждаша, осѫждаше, осѫждахѫосѫждаховѣосѫждаста
Vpfao3uVpfam1sVpfam2sVpfam3sVpfam1pVpfam2p
осѫждастеосѫждаахъ, осѫждахъ, осѫждаахь, осѫждахь, осѫждаах, осѫждахосѫждааше, осѫждашеосѫждааше, осѫждашеосѫждаахомъ, осѫждахомъ, осѫждаахомь, осѫждахомь, осѫждаахом, осѫждахомосѫждаашете, осѫждашете, осѫждаасте, осѫждасте
Vpfam3pVpfam1uVpfam2uVpfam3u
осѫждаахѫ, осѫждахѫ, осѫждаахѹ, осѫждахѹосѫждааховѣ, осѫждаховѣосѫждаашета, осѫждашета, осѫждааста, осѫждастаосѫждаашете, осѫждашете, осѫждаасте, осѫждасте
осѫждат -осѫждаѭ -осѫждаш несв 1. Осъждам; обвинявам рее е с н аꙁъ тебе осѫждаѭ. д  отъ селѣ не съгрѣша к томѹ М Йо 8.11 З еда ꙁаконъ нашъ осѫждаетъ лка. аще не слꙑштъ отъ него прѣжде.  раꙁѹмѣетъ то твортъ СК Йо 7.51 не вьꙁьрі же на жідовъскѫѭ ꙁълобѫ. ні ѣко благодѣтелѣ осѫждаѭште. ꙇꙁбавлѣѭтъ ѹбіцѫ К 10b 36 пото ѹбо осѫждаш. гоже богъ не осѫждатъ С 359.1—2, 2 мже ов съпасам сѫтъ. а дрѹꙁї осѫждам С 362.23—24 да нктоже своѧ жꙁн осѫждатъ С 437.9 съ дьѣволомь о(с)ѫжд(ае)тꙿ сѧ Р I 2.2—3 Съдя, давам под съд. не осѫждате да не осѫжден бѫдете М Мт 7.1 З А СК 2. Прич. сег. деят. като същ. осѫждаѩ м ед ὁ κρίνων Този, който съди блаженъ не осѫждаѧ себе. о немже покѹшаетъ сѧ Е 4а 17 тꙑ же кто ес о(сѫ)ждаѧ тꙋждего раба Е 5б 15 осѫждат сѧ М З А СК Е К С Р Гр κρίνω κατακρίνω καταδικάζω ἀπαγορεύω Нвб осъждам ОА ВА АК Дюв НГер БТР АР