Исторически речник
особь  
особь нареч 1. Отделно ꙇ сѵдарь же бѣ на главѣ его. не съ рꙁам лежѧшть. нъ особь съвтъ на едномь мѣстѣ М Йо 20.7А н дноѧ же ноѧ особь памꙙнѫ правьдꙑ. нъ тъьѭ съ вьсѣмь мръ мѣт. кажꙙ ꙗко вьсего бол҄е се стъ С 423.19 Насаме; лично. ъстънꙑ отье. пон҄еже съгрѣшлъ смъ. нѣто мол҄ѫ особь блаженꙑма вама повѣдат.  аште мꙙ достона творта бꙑт. то прмѫ поставьн.  помꙑ  на въсходъ стааго голгоꙑ особь С 286.10,13 В уединение, в усамотение. сътвор мѹ хꙑꙁнѫ особь да скѹсъ прметъ бѣсовъскъ С 171.9 2. Особено, най–вече многашꙿд же  нѣкꙑѧ отъ братѧ хотꙙштꙙѧ ѹмрѣт. особь когождо прѣжде раꙁболѣньꙗ. прꙁꙑваѧ глааше. ꙙдо попц сꙙ о дѹш сво С 569.26 Изч М А С Гр χωρίς κατ᾿ ἰδίαν ἄλλως ἄλλος Нвб особ нареч остар ВА Срв особно остар Дюв НГер