Исторически речник
оклеветань  [+]
NnOsNngsNndsNnisNnlsNnOp
оклеветан, оклеветаньоклеветанꙗ, оклеветана, оклеветаньꙗоклеветаню, оклеветанѹ, оклеветаньюоклеветанмь, оклеветаньмь, оклеветанмъ, оклеветаньмъ, оклеветанмь, оклеветанмъоклеветан, оклеветань, оклеветаноклеветанꙗ, оклеветана, оклеветаньꙗ
NngpNndpNnipNnlpNnOuNnGu
оклеветан, оклеветань, оклеветанеоклеветанмъ, оклеветаньмъ, оклеветанмь, оклеветаньмь, оклеветанмъ, оклеветанмь, оклеветаномъ, оклеветанамъоклеветан, оклеветань, оклеветан, оклеветанмоклеветанхъ, оклеветаньхъ, оклеветанхь, оклеветаньхь, оклеветанхъ, оклеветанхьоклеветан, оклеветаньоклеветаню, оклеветанѹ, оклеветанью
NnDu
оклеветанма, оклеветаньма, оклеветанма, оклеветанма
оклеветань -ꙗ ср Клевета, клеветничество, оклеветяване бѣ юда дрѹгꙑ ѹенкъ. рьвьнвꙑ наремъ. да да не бѫдетъ тождеменмь н҄аꙗже (!) блаꙁна отълѫ сего отъ ног ⷪ(!) ... нъ да тꙙ накажетъ ьсть (!) мѣт оклеветанꙗ ѧꙁꙑкъ С 410.23—24 Обвинение, укор.  се велко мѹ кажетъ сѫште втан (погр. вм. оклеветан, Север., с. 71, бел. под линия) же решт днъ отъ обою на десꙙте С 409.3—4 Изч С Гр κατηγορία оклеветан Нвб оклеветание остар ВА ОА ЕтМл АР