Исторически речник
непомрьцаѩ
непомрьцаѩ
-
прил
Непомръкващ, негаснещ
ꙇꙁвед отъ слѣпотꙑ. ѣко ꙁ беꙁвѣдънꙑѩ тъмꙑ. одар цѣловѭ. ѣко свѣтомь твомь. непомръцаѭщмь
СЕ
33b 1
въ кꙑ свѣта непомръцаѭщааго. ѡсвѣттъ омраенꙑхъ. ѣко бесвѣтънѫ тъмѫ
СЕ
32b 24—33а 1
Изч
СЕ
Гр
ἀσκότιστος
непомръцаѩ
Нвб
Срв
непомръкващ, непомрачен
ОА
ВА