Исторически речник
мо  
мо -моꙗ -мо местоим притеж 1 л ед 1. Мой ꙇ рее марѣ. велтъ дша моѣ га. ꙇ въꙁдрадова сѧ дхъ мо о бѕѣ спсѣ моемь М Лк 1.47 З А СК онъ же отъвѣщавъ рее. вьсѣкъ садъ егоже не сад отцъ мо небскꙑ. ꙇскорентъ сѧ М Мт 15.13 З рее же емѹ еднъ отъ народа. ѹтелю рьц братрѹ моемѹ да раꙁдѣлтъ съ мъноѭ достоѣнье М Лк 12.13 З ставъ же ꙁакьхе рее къ г. се полъ мѣнѣ моего г дамъ нштмъ М Лк 19.8 З А ѣко тꙑ есі тръпѣніе мое гі. гь ѹпъваніе мое отъ юності моеѩ СП 70.5 дрѹѕ моі ї бліжкꙑ моѩ прѣмо мнѣ пріблжішѩ сѩ сташѩ. ї бліжьн моі далее сташѩ СП 37.12 Срв. СЕ76b 2, 4 съкаж м гі конънѫ моѭ.  сло дънеі мохъ кое естъ СП 38.5 аꙁъ бо крьстьꙗнъ. смъ. родъ мо  достонъство съ стꙑм стъ свѣтьльство мѫштхъ. а не отъ лкъ же дьнесь сѫтъ. а ѹтрѣ не бѫдѫтъ С 102.1 ꙙдо мо сладъко. ште мало прѣтръп да съвръшенъ бѫдеш С 79.29 2. Като същ. a) мо ср моꙗ ср мн a) τὸ ἐμόν, τὰ ἐμά Моето, моите неща онъ мѧ прославтъ. ѣко отъ моего прметъ. ꙇ вьꙁвѣсттъ вамъ. вьсѣ елко матъ отецъ моѣ сѫтъ. сего рад рѣхъ вамъ ѣко отъ моего прметъ  въꙁвѣсттъ ва(мь) М Йо 16.14, 15 З А СК ꙇ моѣ въсѣ твоѣ сѫтъ. ꙇ твоѣ моѣ. ꙇ прославхъ сѧ вь нхъ М Йо 17.10 З А СК онъ же рее емѹ. ѧдо тꙑ вьсегда съ мьноѭ ес. ꙇ вьсѣ моѣ твоѣ сѫтъ М Лк 15.31 З А СК  аꙁъ пршъдꙿ ѹбо вьꙁꙙлъ бꙑхъ мо съ вьꙁвтѭ С 370.1 b) мо м мн τὰ ἐμά Моите хора, близките ми [образно] аꙁъ есмъ пастꙑрь добрꙑ. ꙇ ꙁнаѭ моѩ  ꙁнаѭтъ мѧ моѩ М Йо 10.14 З А СК М З А СК Б ЗП О Н У Е СП СС СЕ ТФ К С Р Г ЗЛ Гр μοῦ ἐμός моі Нвб мой ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА