Исторически речник
л
л
частица
съюз
I.
част
A. Въпросителна частица
1. За въвеждане на пряк въпрос: ли
гла мъ съ раꙁѹмѣете л вьсѣ с
М
Мт 13.51
З
А
СК
г коль кратꙑ съгрѣштъ братръ мо въ мѧ. ꙇ отъпѹштѫ емѹ. до седмь кратъ л
М
Мт 18.21
дрѹже не обждѫ тебе. не по пѣнѧѕѹ л съвѣштахъ съ тобоѭ
М
Мт 20.13
ЗI
А
ꙇс же отъвѣштавъ рее емѹ. в(д)ш л велкаа с ꙁъданѣ
М
Мк 13.2
З
гла петров. смоне съпш л
М
Мк 14.37
З
ꙇ обраштъ сѧ къ женѣ рее смонѹ. вдш л сѭ женѫ
М
Лк 7.44
З,А,
СК. Срв. С 394.14
тꙑ ес ѹтель. ꙇлвъ. схъ л не вѣс
М
Йо 3.10
З
А
ꙇмеш л вѣрѫ семѹ
М
Йо 11.26
З
А
СК
отъвѣшта емѹ съ дшѫ л твоѭ ꙁа мѧ положш
М
Йо 13.38
З
А
СК
рее мъ о семь л сътѧѕаете сѧ междю собоѭ
М
Йо 16.19
З
А
СК
ашѫ ѭже дастъ мьнѣ отцъ не мамь л пт еѩ
М
Йо 18.11
З
А
СК
гла мъ платъ. цсрѣ л вашего пропънѫ
М
Йо 19.15
З,А,
СК, Б. Срв. С 435.16
въсаждеї ѹхо не слꙑшітъ л
СП
93.9
відѣ лі ѹенікꙑ. відѣ лі ѹеніка
К
6а 7, 8
не помніші л гвоꙁді
К
11а 28
можеш л подъѩт обрѫенааго раба гнѣ
СЕ
83а 8
въпроⷲ҇. прѣбꙑваеш л въ манастꙑр. ꙇ пощень. до послѣдьнѣаго. ꙁдꙑханѣ твоего
СЕ
87а 9
въпроⷭ҇. хранш л сѧ вь дѣвьствѣ. ꙇ цѣломѫдрь. ꙇ говѣнѣ жть
СЕ
87а 13
въпрошене. спꙑталъ л ес манастꙑръ
СЕ
92а 16
въпроⷭ҇. естъ л т годѣ гѹменъ. братрѣ вꙿсѣ
СЕ
92а 18
насꙑтшꙙ л сꙙ любьнц тво добротꙑ твоѧ
С
5.1
глагола мѹ вовода тꙑ л с васскъ словꙑ
С
20.22
рее мъ. же ѹбо реетъ лъжеменънъ богъ покорте л сꙙ мѹ
С
33.8
сѧ л поставьꙗш протвѫ вьса сътворьшѹѹмꙋ хоу
С
49.28
рее къ н҄мъ. вдѣсте л прѣтрьпѣн неьствааго. оного
С
62.12
мꙑ же ꙁа прꙗꙁнь стовааго црѣ. жвота сего не прѣдамъ л
С
91.14
есо рад ц не нѹдм сам прходꙙтъ на жрътвѫ. да тѣхъ л рад вьсѣмъ крьстꙗномъ ꙁаꙁрате
С
127.20
онъ же рее кръстꙗнꙑн҄ л с
С
132.19
анꙿтоннъ глагола. бѣшенъ л с алеѯандре
С
157.9
вдш л божꙗ строꙗ тано
С
390.29
мате л рее стражѫ
С
439.1
2. За въвеждане на главно въпросително изречение, след което следва непряк въпрос: ли
відѣ лі спꙑтанье ѹітелево. въ колцѣ кротості велітъ да прѣбꙑваемъ
К
4а 10
хоштеші лі ѹвѣдѣті. коліко створі. да бі лѹі бꙑлъ
К
5b 2
не юеші лꙇ ъто страждеші
К
11а 28
вдш л колко множьство крьстꙗнъ пожръшꙙ бв
С
106.26
вдш л старе. како пльт твоѧ нꙑн҄ѣ трошꙙтъ сꙙ огн҄емъ
С
231.20
вдѣста л како обрѣтохъ сꙙ съ вама вь бѣдѣ
С
297.9
вдш л колко ѹен прѣобдѣ
С
410.9
ѹвѣдѣт л хоштете кто сь стъ црь славѣ. гь крѣпъкъ сльнъ
С
466.28
вѣсте л браⷮ҇ѣ любмаа како вьꙁвращаете сѧ вьспѧть. паⷦ҇ пеете сѧ творт ѩꙁьскаѣ всѣ
Р
II 2.27
3. За въвеждане на главно въпросително изречение, последвано от подчинено изречение: ли
вѣс л ѣко фарсѣ слъшавъше слово съблаꙁншѧ сѧ
М
Мт 15.12
З
мьнте л ѣко мра прдъ дат на ꙁемлѭ
М
Лк 12.51
З
аште обрѣꙁане. премлетъ къ въ соботѫ. да не раꙁортъ сѧ ꙁаконъ мосѣовъ. на мѧ л гнѣваате сѧ ѣко въсего лⷦ҇а съдрава сътворхъ въ соботѫ
М
Йо 7.23
З
А
відѣ л ѣко тѣхъ подобаетъ пае рꙑ.ат. ꙇ плакат сѧ творѧштхъ ꙁъло. а страждѫштхъ ꙁьлѣ блажіт
К
3b 26
помьнте л гда сꙙ бꙿрахомъ на велцѣ брані
С
72.27
порѫаш л сꙙ ꙁа н҄ь ꙗко отъ вьсего срьдьца покатъ сꙙ къ богѹ
С
167.11
вдш л сьѭ женѫ. ѭже вдѣхъ прѣжде божьства ома
С
394.19
вдѣ л беꙁакон. гда рат бѣшꙙ нѹждѫ творꙙште
С
419.4
4.
Като съюз. Въвежда подчинени допълнителни косвеновъпросителни изречения: ли
да покажѫ го рьнломъ. да вждѫ може л ꙁмꙑт себе
С
27.24
ръці м того л прѣдаешꙇ же вьсѣъскаа одръжітъ. владѫштаго бѣсꙑ. повелѣваѭштаго мірѹ. владꙑкѫ вьсѣкоꙇ тварі
К
4а 32
не ... л, нѣ л, л не
οὐ, οὐχί, ἆρα οὐ
Не ... ли, не ли, дали не, нима, нима не
аще бо любте любѧщѧѩ вꙑ. кѫѭ мъꙁдѫ мате. не мꙑтаре л тожде творѧтъ
М
Мт 5.46
З
А
г. не въ твое л мѧ прствовахомъ
М
Мт 7.22
З
г не добро л сѣмѧ сѣлъ ес на селѣ твоемь. отъ кѹдѫ ѹбо матъ плѣвелъ
М
Мт 13.27
З
А
не мат л его нарцаетъ сѧ марѣ
М
Мт 13.55
З
гла мъ с. нѣсте л ьл нколже въ кънгах
М
Мт 21.42
ЗI
СК
о вьскрѣшен же мрътвꙑхъ. нѣсте л ьл рееннаго вамъ бгмъ глѭщемъ
М
Мт 22.31
З
не да л на свѣштънкъ въꙁ(л)ложѧтꙑ
М
Мк 4.21
З
не дѣло л мое вꙑ есте ѡ г
Е
3б 17
не бъ лі въꙁіщетъ сіхъ
СП
43.22
не тꙑ л сама. ꙇ вꙿсѧ твоѩ. боте сѧ прѣтꙑкане
СЕ
45b 10
не на дрѣвѣ лі всѧ моліші
К
11а 30
не вдш л кац сѫтъ
С
7.12
не отъ блѫда л род сꙙ
С
8.2
нѣ л і тъ отъ блѫда родлъ сꙙ
С
8.8
нѣ л юнотъ въ васъ благоголѣненъ
С
30.24
не вѣровасте л бꙑт вьскрѣшеню мрътвꙑмъ
С
107.17
ѹбо нѣс л нколже плавалъ по морѹ
С
115.9
не слꙑшш л то с глагол҄ѫтъ
С
330.19
не вѣрѹш л пророкѹ
С
335.30
нѣс л же прорцамо слꙑшалъ
С
337.9
нѣ л кѹпно съ словесꙑ дѣло пршъло. то нѣ л кротъкъ. нѣ л правьденꙿ. нѣ л съпасаѧ. нѣ л вьсѣлъ на осьлꙙ
С
337.11, 12, 13
не отъвѣшта л мѹ блаженꙑ петръ
С
363.10
не мол҄ꙗаше л госпожда своа ꙁѣло
С
365.25
не мѣѣше л добротꙑ вьсѣкоѧ. добротꙑ хꙑтрьць
С
436.8
гла емѹ платъ. мьнѣ л не глеш
М
Йо 19.10
З
А
СК
ѡ о..нꙑ беꙁѹмьніе раꙁдрѣшаѩ болѣꙁні сьмрьтьнꙑѩ. пеат лі не раꙁдрѣшітъ
К
12а 17
вовода рее ꙿто ѹбо. мене л не матъ богъ мѹже рее жьрѫ
С
21.12
не ѹ л
οὐ, οὔπω
Още ли не
не ю л раꙁѹмѣваате. ѣко вьсѣко еже въходтъ въ ѹста. въ рѣво въмѣщаатъ сѧ
М
Мт 15.17
З
не ю л юете н раꙁѹмѣете еште. окаменено л мате срдце ваше
М
Мк 8.17
З
н л
οὐδέ, οὐχί, οὐχὶ δὲ καί
Не ли, дали не, и още ли не
н л ж҃ хлѣбъ. етꙑремъ тꙑсѫштамъ. ꙇ колко кошънцъ въꙁѧсте
М
Мт 16.10
н л схъ есте кънгъ ьл
М
Мк 12.10
З
н л тꙑ бош сѧ ба
М
Лк 23.40
З
А
СК
ні лі раꙁѹмѣѭтъ въсі творѩштеі беꙁаконенъ
СП
13.4
Срв.
СП52.5
не маш л ного нкакогоже съсѫда. н л рꙁъна да дас мѹ
С
120.26—27
н л пакꙑ ꙁ ѹстъ съсѫштхъ младенштъ съвръшлъ с хвалѫ
С
331.5
н л ꙁахарꙗ свꙙтꙑмъ дѹхомъ прѣжде проповѣда радость сѡнѹ
С
337.1
н л ꙁвꙙгома слꙑшалъ с. н л тварь тꙙ наѹла бꙑвꙿшааго. н л стухѧ наѹшꙙ тꙙ ꙁмѣн҄енꙑ бꙑвшꙙ
С
475.11, 12
B. Въпросителна и усилваща частица — изразява учудване или изненада, усилва съмнението в правилността на отговора: ли, пък, именно
a) При въпросителни местоимения и наречия
къто л
првед кто слꙑша кто л тѹ стоꙗ. првед стнънꙑ послѹхꙑ
С
241.22
кꙿто вꙑ ѹбо веде по пѹстꙑн҄. кꙿто л кръм. кога првъпватъ мѡӱс глагол҄ꙙ
С
435.22
отъкѫдѹ пршла с сѣмо. кого л штеш
С
515.25
кꙑ л
кꙑѧ ѹбхомъ. кꙑѧ л къ кѹмромъ нѹдхомъ
С
126.30
кꙑ л недѫгъ о ꙁракѹ добротѫ прокѹдтъ
С
399.17
кꙑмъ л поѹштенмъ. стоꙗт хотѣахѫ ꙁа мрьтвьца
С
441.19
како сьрꙙштѫ се дѣꙗне. кꙑ л обрꙙштѫ сходъ словѹ. акꙑ жва проповѣда ѳомѫ нъ гробь сѫпротвꙿ проповѣдаетꙿ сьмрьть
С
508.17
како вьꙁьрѫ кꙿ тебѣ бже. ко л наꙙло сповѣданю обрꙙштѫ. кꙑмъ л срьдꙿцемꙿ л кꙑмъ ѹпванмъ дръꙁнѫ
С
528.2, 3
кого же л дѣла не обавшꙙ подъ гомъ. по ꙁаповѣдемъ бжꙗмъ жт прѣпроводвъшꙙ
С
542.16
ьто л
то л сьмѣрьнѣ стъ. ѹмꙑт л ноꙁѣ л молт сꙙ
С
303.26
ꙿто л съгрѣш смокꙑ
С
345.25
кꙿде т сьмрьт жꙙло. кꙿде т аде побѣда ꙿто л ꙗко ꙁмѣ глагол҄етꙿ еуагг҄елстъ
С
352.4
ꙗко есо л рад прлага лце
С
370.30
ꙿто же хотꙙтъ трѫбꙑ то л вьпл҄ь. глагол҄етъ невѣстьнкъ грꙙдетъ
С
372.21
то л рекѫ. васнь покажѫтъ сътворенаа стнѫ
С
432.17
то же глаголѫште. то л творꙙште
С
441.18
то м страстьно то л бестрастьно
С
504.6
то м сьмрьтьно то ѹмрьштвено тебе дѣлꙗ. то л остало бе сьмрьт
С
504.7
то л не подъпадатъ тво деснц
С
504.9
къгда л
къгда л с навꙑкнѫлъ продаꙗт свѣтъ да тъмѫ кѹпш
С
425.30
къгда же л посмѣтъ сꙙ
С
447.18
отъкѫдѹже л
прѣставьнь же отъсѫдꙋ. отъкѫдѹ же л стъ ꙗвѣ. послѹша самого ха глагол҄ѫшта
С
487.30
поьто л
камо сꙙ подвꙁата трофме. еѵкарпѡне. поꙿто л рабомъ момъ прѣтта. не прѣодолѣта тѣмь
С
210.27
пото клевештеш о момъ съшеств. пото л ꙁълобш мо ловѣколюбьств. гоже прѣжде тꙑ сꙙ насꙑт
С
394.7
пото л любьве похѹл поꙁнан. пото л лобьꙁанмъ прѣдаан творш
С
426.1, 2
како л
како л съповѣдѣ ѧже пр насъ вѣньцꙙ сплете себѣ сльꙁънꙑмъ тоенмъ
С
247.15—16
како л вьлежш к҄нгахъ. раꙁѹма напсанꙑхъ ѹслѹшаѧ сꙙ
С
334.29
како л съборъ проклꙙ ѹсѹш глагол҄ꙙ
С
346.25
како л раꙁдрѣш ѧꙁѫ отъ рода хромѹмѹ. томь асѣ ноꙁѣ мѹ ѹтврьдвъ
С
358.10
како л прнѹдт можахѫ
С
441.17
како л можаахѫ сътрьпѣт народѹ бѣсꙙштѹ сꙙ
С
442.18—19
то само орѫж вьꙁꙙтъ. тѣмь го прѣбра. како л. послѹша
С
489.7
како же л вьлѣꙁе нкакоже не навꙑкохъ
С
501.20
како вьꙁьрѫ на небо. како л владꙑкꙑ хса мꙙ дръꙁнѫ прꙁꙿват
С
523.26
како л благꙑн҄ го надѣѭ сꙙ прѧт ꙿто. же дшеѭ тѣломъ проблѫдвь сꙙ оть н҄его
С
523.27
b) При местоимение
b) При местоимение
толко. толко л. гла емѹ с. толко л врѣмѧ съ вам есмъ не поꙁна л мене флпе
М
Йо 14.9
СК
ѡ веле велко нецѣлмо ѹжестоен. на толко л беꙁакон обратшꙙ ѹмъ
С
339.6
c) При други наречия
абь л
не абь л огнъ съшедъ пожежетъ мꙙ
С
526.8
прѣжде л
къто бо отъ васъ хотѧ стлъпъ соꙁъдат. не прѣжде л сѣдъ раштьтетъ доволъ. аште матъ же естъ на съвръшене
М
Лк 14.28
З
не прѣжде л отъ мене посъланъ бꙑстъ. къ ꙁахар жърьцѹ
С
249.4
тако л
ꙇ гла петров. тако л не въꙁможе едного аса побьдѣт съ мъноѭ
М
Мт 26.40
З
А
СК
ꙇ гла мъ. тако л вꙑ не раꙁѹмв есте
М
Мк 7.18
З
не тако л подобаше пострадат хѹ
М
Лк 24.26
З,А.
Срв. С 477.26
рекъ. тако л отъвѣштаваеш архереов
З
Йо 18.22А,
СК
ръці мі семѹ лі тѧ наѹі ѹітель. въ т.ліко врѣмѧ тако лі скоро ꙁабꙑ
К
4а 26
рее къ н҄ма. тако л накаꙁашꙙ ва мѫкꙑ
С
182.27
тол л
то глагол҄еш ѹдеса въ рѫкѹ дръжꙙ днае. тол л ꙁабꙑ благодѣтелꙗ ба
С
417.10
тольма л
не ѹвѣдѣлъ с бꙑвъшааго. тольма л ѡ мѫжѹ дръжмъ с невѣдѣнмь
С
475.19
тъгда л
понеже бестѹдънаѣ дръꙁостъ събꙑстъ сѧ. ꙇ дѣтѣль съконьа сѧ. тогда лі ѹвѣдѣ грѣхъ
К
5b 19
тъгда л мѣнꙗ рад ловѣьскꙑ похвалꙑ. маловрѣменьнꙑѧ сласт подвꙁаахъ сꙙ
С
63.11
лко л
не лко же л она теааше къ н҄емѹ. толко онъ ѹклан҄ꙗаше сꙙ ѧ
С
365.28
льма л
рее. не льма л агг҄ела га вьседръжтелꙗ смъ аꙁъ
С
122.22
ште л
ште л не ѹвѣртъ ваю прьвꙑ наꙙтъкъ мѫкамъ. нанѣта въторо
С
75.1
рее. ште л пакꙑ дръꙁаш жестокъ с срьдьцемъ савне
С
150.3
II.
съюз
A. Разделителен
1. Свързва невъпросителни части на простото или сложно изречение, които взаимно се съотнасят или се изключват: или
он же рѣшѧ емѹ. ов она крсттелѣ. ꙇн же лѭ. дрѹѕ же еремѭ. л едноготъ пркъ
М
Мт 16.14
З
А
ѣко глтъ емѹ съ. кѹп егоже трѣбѹемъ на праꙁдьнкъ. л нштмъ да нѣъто дастъ
М
Йо 13.29
З
моⷧ҇ наⷣ҇ емѹже аще блсꙿкъ ꙁъметъ ꙁракъ. л повлѣете сѧ о. достотъ емѹ постт сѧ
СЕ
34а 6
помꙑслтъ на блѫдъ. л ѹмꙑслт съложене
СЕ
37а 1
то подобенъ естъ пъсѹ. на своѩ бльвотнꙑ въꙁвращьшю сѧ. л свнь ѣже ꙁмꙑвъш сѧ. пакꙑ въ калѣ калѣетъ сѧ
СЕ
70а 11
ѣко слово рее не помолт сѧ. л помольшю т сѧ не въꙁдат
СЕ
91а 24
ꙇстнꙿно творт. а не ѹгожденѣ комъ. л себѣ ѹгаждат въ тръпѣне
СЕ
94b 8
сътворте въ правьдѫ л погѹбсте
С
432.30
2. Във въпросителни словосъчетания и изречения:
a) Свързва два или повече членове на въпроса: или
егда же прѣдаѭтъ вꙑ. не пцѣте сѧ како л то въꙁглаголете дастъ бо сѧ вамъ въ тъ асъ. то глте
М
Мт 10.19
З
А
г когда тѧ вдѣхомъ алѫща. л жѧждѫшта л странъна л нага. л больна л вь темьнц. ꙇ не послѹжхомъ тебѣ
М
Мт 25.44
З
А
СК
ꙇ отъвѣшта мъ глѧ кто естъ мат моѣ л братрьѣ моѣ
М
Мк 3.33
бьдте ѹбо не вѣсте бо когда гь домѹ прдетъ. веерь л въ полѹношт. л въ кокотоглашене. л ютро
М
Мк 13.35
З
ле кто мѧ постав сѫдѭ л дѣлтелѣ надъ вам
М
Лк 12.14
З
къ нмъ рее. которааго васъ осълъ л волъ въ стѹденецъ въпадетъ. ꙇ не абе стръгнетъ его. вь день соботънꙑ
М
Лк 14.5
З
А
СК
оте остав мъ грѣхъ. которꙑмъ остав. елномъ л ждовомъ л. странънꙑмъ л. ноплеменьнкомь л. вьсѣмъ просто
С
438.20, 21, 22
b) Прибавя нов въпрос по отношение на нещо вече казано: или, нима
л како рееш братрѹ твоемѹ. остав ꙁъмѫ сѫецъ ꙁ оесе твоего. ꙇ се бръвъно въ оцѣ твоемь
М
Мт 7.4
З,СК.
Срв. Лк 6.42
М
З
л како можетъ къто вьнт въ домъ крѣпъкааго. ꙇ съсѫдꙑ его расхꙑтт
М
Мт 12.29
З
каа полъѕа естъ лвкѹ. аште весь мръ пробрѧщетъ. а дшѫ своѭ отъштеттъ. л то дастъ лвкъ. ꙇꙁмѣнѫ ꙁа дшѫ своѭ
М
Мт 16.26
З
л кꙑ цсръ дꙑ къ номѹ цсрю. сънт сѧ на брань. не сѣдъ л прѣжде. съвѣштаваатъ аште слънъ естъ
М
Лк 14.31
З
ъто естъ лкъ ѣко помъніші . л снъ ль ѣко посѣщаеші его
СП
8.5
3. Употребява се синонимно на мястото на л: или
всакъ же оставтъ братѭ л сестрꙑ. л оца л мтре. л женѫ. л да. л села. л храмꙑ мене моего рад. сътократцеѭ пріметъ мьꙁдѫ
СК
Мт 19.29
амнь глѭ вамъ. нктоже естъ же оставтъ домъ. л братрѭ л сестрꙑ. л отца л матерь. л женѫ л ѧда л села... мене рад еванћлѣ
М
Мк 10.29
л на ѹтрънѭѭ. л на полѹдꙿне. л полѹнощ. л беꙁ годнꙑ етерꙑ. л ꙁа ѹтра. ꙇл полѹеньемь ес ѹтоклъ
СЕ
54а 26
отъ тъмꙑ мъдлості. ꙇлі етерѹ ꙇномѹ невѣждъствью. лꙇ любъві плътъсцѣі не храніті покѹшаѩ сѧ. не повінна себе вѣънѹмѹ огню осѫжденью
К
2b 31
B. Подчинителен съюз
1. Въвежда подчинени обстоятелствени изречения за условие: ли, ако
рѣсте г. хоштеш л реевѣ да огнь съндетъ съ небесе. ꙇ поѣстъ ѩ. ѣкоже лѣ сътвор
М
Лк 9.54
З
хоштеш л ребро м спꙑтат да т то обнажѫ
С
503.24
2. Въвежда подчинени обстоятелствени изречения: отколкото
ꙇ прставтъ мьнѣ вѧште л дъва на десѧте лећеона анћлъ
М
Мт 26.53
З
Б
аще ... л
εἰ ... ἤ
Дали ... или, ако ... или
въпрошѫ вꙑ. аште достоꙇтъ въ сѫботꙑ добро творт. л ꙁъло сътворт
З
Лк 6.9А
гь съ нбсі прініе на снꙑ лѩ. відѣті ѣште естъ раꙁѹмѣваѩі лі въꙁскаѩі ба
СП
13.2
аще которꙑ свⷳ҇ѧнкъ. съ гнѣвомь савѧжетъ ка. л кръвь пролѣетъ. да простъ враа. да дасⷮ҇ емѹ цѣленью постъ. о҃ денъ о хлⷠ҇ѣ о воⷣ҇
СЕ
103b 15—16
да ... л
μή ... ἤ, μήτι ... ἤ
Нима ... или, затова ли ... или
отъ плодъ хъ поꙁнате ѩ. еда обемлѭтъ отъ трънѣ гроꙁнꙑ. л отъ рѣпѣ смокъв
М
Мт 7.16
З
А
еда кто отъ кнѧѕь вѣрова во нь. л отъ фарсѣ
М
Йо 7.48А,
СК
каѣ польѕѣ во кръві мое его. да сънідѫ вꙑ стълѣнъе. еда ісповѣстъ тꙇ сѩ прьстъ. лі въꙁвѣстітъ стінѫ твоѭ҇
СП
29.10
еда ѣмь мѩса юнъа. л кръвь коꙁьлѭ піѭ
СП
49.13
еда въ вѣкъ отърінетъ гь. ї не пріложітъ въблаговолті пакꙑ. л до коньца мілостъ своѭ отъсѣетъ. съконьа глъ отъ рода въ родъ . еда ꙁабѫдетъ поміловаті бъ. л ѹдръжітъ въ гнѣвъ своі штедротꙑ своѩ
СП
76.810
ѡбраті нꙑ бже спнеі нашіхъ. і въꙁвраті ѣростъ твоѭ отъ насъ. еда вь вѣкꙑ прогнѣваеші сѩ на нꙑ. лі простьреші гнѣвъ твоі отъ рода въ родъ
СП
84.6
еда мрътвꙑмь сътворіші юдеса. л баліѩ въскрѣсѩтъ сповѣдѩтъ сѩ. тебѣ
СП
87.11
да ... л ... л
μή ... ἤ ... οὐ
Дали ... или ... или
стъї же отъпадъше [!] рѣшꙙ. ꙗко ꙁъ дінѣхъ ѹстъ гласомъ велмъ. да въ рѣкахъ прогнѣваш сꙙ г. л вь рѣкахь ꙗрость твоꙗ. л въ мор ѹстръмьн тво
С
76.27—29
л ... л
Ø ... ἤ
Ли ... или
рее емѹ. тꙑ л ес грѧдꙑ л ного аемъ
М
Мт 11.3
З,А.
Срв. Лк 7.19
М,З;Лк
7.20
З
то т сѧ мьнтъ смоне. цср ꙁемьсц отъ кꙑхъ премлѭтъ дан. л кнсь. отъ свохъ л снвъ. л отъ тѹждхъ
М
Мт 17.25
ЗI
А
СК
кто боле естъ. ꙁлато л л цркꙑ. свщаѭщѣ ꙁлато
М
Мт 23.17
ЗI
кого хощете отъ обою отъпѹштю вамъ. вараввѫ л. ꙇл са нарцаемааго ха
М
Мт 27.17
З
А
СК
гла мъ. достотъ л въ соботѫ добро творт л ꙁъло творт
М
Мк 3.4
З
А
СК
г къ намъ л пртъѫ сѭ глеш. л къ вьсѣмъ
М
Лк 12.41
З
лцемѣр. къжъдо васъ въ соботѫ. не отрѣшаатъ л своего волѹ л осъла отъ ѣсл. ведъ напаѣатъ
М
Лк 13.15
З
А
СК
кꙑ бо бол въꙁлежѧ л л слѹжѧ
М
Лк 22.27
З
ѹтелю къто съгрѣш. сь л л родтелѣ его. да слѣпъ род сѧ
М
Йо 9.2
З
А
о себѣ л тꙑ глеш се. л н тебѣ рѣшѧ о мьнѣ
М
Йо 18.34
есо раді ръці м. коѭ вінꙑ мꙑ. л малѫ. лі велкѫ прѣдаше ѹітелѣ
К
4а 38
слꙑшасте л ѹбо отъ н҄его гласъ. л дасте мѹ слово
С
27.13
л ... л [... л]
ἤ ... ἤ
Или ... или [... или]
не пьцѣте сѧ ѹбо глѭще. то ѣмъ л то пемъ. л мъ одеждемъ сѧ
М
Мт 6.31
З
А
л сътворте дрѣво добро плодъ его добръ. л сътворте дрѣво ꙁъло плодъ его ꙁолъ отъ плода бо дрѣво поꙁнано бѫдетъ
М
Мт 12.33
З
А
гꙿда же кѹ обраттъ сѧ на блѫдъ ѹдъ. л раꙁортъ сѧ емѹ пльтьнаа плъть. л вьꙁьрѣвъ на такъ къ
СЕ
36b 21, 22
л ... л, л л
Ø ... ἤ
Ли ... или
рьц ѹбо намъ ъто т сѧ мьнтъ. достоно л естъ дат кнъсъ кесарев л н
М
Мт 22.17
ЗI,А,
СК. Срв. Мк 12.14
М,З;Лк
20.22
М
З
крьштене оаново отъ кѫдѫ бѣ. съ небс л л отъ лкъ. отъвѣштате м
М
Мк 11.30
З.Срв.
Лк 20.4
М
З
рее... ꙿто стъ слажде свѣтъ л л тъма
С
25.23
рее мъ. ꙿто ѹбо хоштете момѹ л вѣрѹте богѹ л вашемѹ
С
33.4
рее къ н҄мъ. покорсте л сꙙ понѣ нꙑн҄ѣ. л н еднае. вдѣшꙙ бо кого рѫгаѭшта сꙙ
С
33.20
рее. глагол҄ м тꙑ кꙿто стъ бъ. тꙑ л. л же мноѭ проповѣдамъ
С
34.24
онъ же къ н҄емѹ покар҄ѣѭ л сꙙ нашемѹ ꙁаконѹ. л ні
С
59.5
рее къ блаженѹѹмѹ кодратѹ. жьреш л богомъ ѹбо влъшве. непрѣподобьне. л н
С
111.21
кꙑ кѹпъ бол҄ї стъ плѣвънꙑ л л пꙿшеньнꙑ
С
127.23
глагола павьлъ. ꙁлѣꙁеш л. л дѫ къ хрістосѹ
С
172.22
марꙗ вь себѣ с раꙁмꙑшлꙗше. повѣдѣ л се їѡсфѹ. л пае съкрꙑѭ тано се
С
239.24
кого бога подобаатъ нама отъврѣшт сꙙ. небесъскааго л л ꙁемънааго. вѣьнааго л л маловрѣменьнааго
С
258.6
аште л то рьц м кто бол҄. ѹмꙑваѧ л ноꙁѣ. л онъ мѹже ѹмꙑваатъ ноꙁѣ
С
303.19
мъ вѣс прост л го л не прост
С
361.1
лбо ... л, любо ... л
ἢ γάρ ... ἤ
Или ... или
нкꙑ же рабъ не можетъ. двѣма гднома работат. лбо едного вьꙁненавдтъ. а дрѹгаго вьꙁлюбтъ. л едного дрьжтъ с а о дрѹꙁѣмь небрѣщ вььнетъ не можете боу работат н мамонѣ
СК
Лк 16.13
Срв.Лк
16.13А;Лк 6.24
М
З
А
аще л, аще л же
εἰ δέ, εἰ δὲ μή, εἴγε, εἰ, ἐὰν δέ, ἐάν, ἂν δέ, ἂν γάρ, μὴ γάρ, ἐπειδή
Ако, ако ли, ако пък, но ако, и ако
аще л о дѹсѣ бж. аꙁъ ꙁгонѭ бѣсꙑ. ѹбо постже на васъ цсрстве бже
М
Мт 12.28
З
аште л рѫка твоѣ л нога твоѣ съблажнѣетъ тѧ. отъсѣц отъвръѕ отъ себе
М
Мт 18.8
ЗI
добро естъ соль. аште л же соль не слана бѫдетъ мь осолте. ꙇмѣте соль вь себѣ
М
Мк 9.50
З
аще л того кънгамъ вѣрꙑ не емлете. како момъ глмъ вѣрѫ емете
М
Йо 5.47
З
А
аште л кто ходтъ ноштѭ. потъкнетъ сѧ. ѣко нѣстъ свѣта о немь
М
Йо 11.10
З
А
Н
(вонъ) бꙑваѧ обѧ(ꙁ)аетъ сѧ кѹпѣмї жтскам. да воевод(ѣ) годѣ бѫдетъ. аще же л мѫк(ꙑ) кто ї(...)тъ не вѣнъаетъ сѧ аще не ꙁаконъно мѫенъ бѫд(е)тъ
Е
1а 3
вь нхъже сѧ естъ покаалъ. къ рожденью ѹбенааго. аще лⷭ҇ бѫдеⷮ҇ недобрѣ покаалъⷭ҇. то да не прѩтъ бѫдеⷮ҇ въ свое отꙿство
СЕ
102а 15
аще л естъ епспъ. то да ꙁвръжетⷭ҇ъ сана. ꙇ҃ лѣⷮ҇ даⷫ҇ каетⷭ҇ъ
СЕ
102b 14
тако ꙇ пріложіте сѧ свѧтꙑні хъ ꙇ бжі раꙁѹмѣ аште лі же къ жівотолюбьці. ꙇ нена(..)дѧшт(.) і добра
К
1а 24
аште л кꙿто тврьда ѹма не матъ. да сꙙ отълѫтъ отъ насъ
С
63.4—5
аште л ѹбо покорш м сꙙ бѫдеш ьстенъ въ полатѣ мо
С
65.13
не бѣ нкогоже. аште л бꙑ кто бꙑлъ. то раждамоѹмѹ сꙙ ѹтро бꙑ хотѣлъ отьцъ бꙑт
С
241.27—28
то ѹбо стъ. съшъдъ ѹбо вждѫ. аште по плштѹ хъ прходꙙштѹѹмѹ къ мьнѣ съконьаѭтъ сꙙ. аште л да раꙁѹмѣѭ
С
305.14
аште л робъ с. съ страхомъ с господнѹ покор сꙙ. словесꙑ бо прѣпраѧ сꙙ не прꙗꙁнвъ робъ
С
328.14
дѣѣш нѣстъ вьсевдꙙштꙗ сла божꙗ. съмотрꙙшт вьсе. аште л мѫжь т госпожде вьнѣ стъ. то л богъ мо ошълъ стъ с н҄мь
С
366.14
аште л облѣнмъ сꙙ . праꙁдьн ходмъ сьде. то нкꙿтоже насъ не помлѹтъ
С
378.11
да въ трьхъ ѹбо дьнехъ ѫтрь подоба бꙑт. аште л ммошъдъшемъ. отъшъдъшемъ бѫдѫтъ
С
441.1
аще л н, аще л же н; аще л не, аще л же не
εἰ δὲ μήγε, εἰ δὲ μή, εἰ δὲ οὑ, ἐὰν δὲ μή
А ако не, ако ли не, ако не, а иначе
аще л н, аще л же н
вьнемлѣте млостꙑнѧ вашеѩ не творт прѣдъ лвкꙑ да вдм бѫдете м. аште л же н мъꙁдꙑ не мате. отъ отца вашего же естъ на нбсхъ
М
Мт 6.1
З
А
СК
н вьлваѭтъ вна нова. въ мѣхꙑ ветхꙑ. аще л же н. просѧдѫтъ сѧ мѣс. ꙇ вно пролѣетъ сѧ
М
Мт 9.17
Срв.Мк
2.22
М
З
въ домѹ отца моего обтѣл мъногꙑ сѫтъ. аште л же н реклъ бмъ вамъ. ѣко дѫ ѹготоват мѣсто вамъ
М
Йо 14.2
З
А
СК
вѣрѫ мѣте мьнѣ ѣко аꙁъ въ отьц отъцъ въ мьнѣ. аште л же н ꙁа та дѣла вѣрѫ емл҄ете м
М
Йо 14.11
З
А
СК
сповѣждъ ѹбо ꙗко сѫтъ боꙁ стньн. благодѣтьн. аште л н мьст мѫкꙑ же т бѫдѫтъ отъ мене сътворт тꙙ мѫтъ вѣдѣт. ꙗко сѫтъ стньнї боꙁ
С
148.17—18
рее се наѹхъ тꙙ. ꙗкоже съмꙑслт їсповѣдат ꙗко сѫтъ боꙁ. аште л н невол҄еѭ тꙙ прнѹждѫ сповѣдат
С
149.10
аште л не отъпѹщаете лвкомъ съгрѣшен хъ. н отцъ вашъ отъпѹсттъ съгрѣшен вашхъ
М
Мт 6.15
Срв.Мк
11.26
М
З
аще л тебе не послѹшаатъ. пом пакꙑ съ собоѭ едного л два. да въ ѹстѣхъ дъвою л тр съвѣдѣтель станетъ вьсѣхъ глъ
М
Мт 18.16
ЗI
А
СК
т раꙁідѫтъ сѩ ѣстъ. аще л же не насꙑтѩтъ сѩ ї поропъщѭтъ
СП
58.16
вьса покаꙁа емѹ. могѫшта его. лѹъша створіт. аште лі онъ не въсхотѣ. пріѩті балъства. балі неповінънь
К
5а 39
повелѣ же вовода вьвест го въ храмъ аполоновъ жрьт. аште л не хоштетъ. то въскорѣ съмрьтѭ погѹбт ї
С
20.4
прстѫпвъ пожьр. отъпѹштѫ тꙙ. аште л не хоштеш. прѣпростѣ съмрьт прѣдамъ тꙙ
С
23.7
тꙑ пае д к н҄емѹ. аште л не хоштеш. кнꙙꙁ смъ. да же хоштѫ творѫ
С
137.9
неꙁѹмѣмо рожден. аште л не вѣрѹш м глагол҄ѫштѹѹмѹ т. врѣмене рожденю пожьд
С
243.10
то бо ѹстъ любѣ не вѣдѫштъ хѹлт. нъ благословт. поѹаѭштемъ сꙙ. аште л не можеш благословт клънѫштааго. помль т понѣ то ѹправ
С
380.23
ൾ≅
аще л н то
εἰ δὲ μήγε ... Ø
Ако ли не, то тогава
прстѫпвъ пожьр богомъ. аште л н. то ꙁьло ꙁьлѣ погѹбьѭ ва. да нкꙿтоже въꙁможетъ ꙁбавіт ваю отъ рѫкѹ мою
С
12.14
рее к н҄мъ глагол҄ꙙ. пожьрѣте богомъ. аште л н то ꙁьлѣ мате ꙁмьрѣт
С
175.2
глагола к н҄ма. пожьрѣта богомъ. аште л н то ꙁълѣ ва погꙋбьѭ
С
181.9
аще ... аще л
ἐάν ... ἐὰν δέ, εἰ ... εἰ δέ, εἰ ... εἰ δὲ μή, εἰ ... εἴτι, κἂν μέν ... ἂν δέ
Ако ... ако ли
аште реемъ съ небесе. по ъто ѹбо не ѩсѧ емѹ вѣрꙑ. аште л реемъ (отъ) отъ лкъ. бомъ сѧ народа. вьс бо ѣко прка мѫтъ оана
М
Мт 21.25, 26
З
глѭ вамъ. аште ꙁръно пшеньно не ѹмьретъ падъ вь ꙁем. то едно прѣбꙑваатъ. аште л ѹмьретъ мъногъ плодъ сътвортъ
М
Йо 12.24
З
ѡтъвѣшта емѹ с. аште ꙁълѣ глахъ сьвѣдѣтельствѹꙇ о ꙁьлѣ. аште л добрѣ ьто мѧ беш
З
Йо 18.23А,
СК
аще которъ ппъ. л претьнкъ ѹбпетꙿ сѧ. ꙇ҃ денъ да поⷦ҇етⷭ҇ъ. аще л естъ бѣлорꙁець. ж҃ день да поⷦ҇етꙿ сѧ
СЕ
104а 20, 22
аще кꙿто сънѣдьно ꙿто ѹкрадеⷮ҇. да посттⷭ҇ъ к҃ дьне. аще л естъ дѣтескъ ж҃ денъ да посттꙿ сѧ
СЕ
104а 26—104b 1—2
аще кꙿто пролѣетъ от стꙑѩ аⷲ҇. вь врѣмѧ прѣношенью. ж҃ денъ да пост. аще л по прѣношень. пролѣетъ к҃ денъ да постт сѧ
СЕ
105а 1, 4
да аште ѹбо хоштеш насъ отъ схъ ѹпраꙁнт. аште л хоштеш но повел намъ сътвормъ. нъ не жден насъ тъьѭ гнѣвомъ т въ пѹстаꙗ мѣста
С
37.17—18
съшьдъ ѹбо вждѫ. аште по плштѹ хъ прходꙙштѹѹмѹ къ мьнѣ съконьаваѭштъ сꙙ. аште л да раꙁѹмѣѭ
С
305.6, 8
аште на то сътвормъ владꙑкꙑ подражал бѫдемъ. аште л на сѫпротвьно то дꙗвола
С
379.10, 11
аште съгрѣшшꙙ. съгрѣштъ ловѣкъ къ ловѣкѹ молтъ сꙙ ꙁа н҄ь. аште л къ богѹ съгрѣштъ кто молтъ сꙙ ꙁа н҄ь
С
407.13, 14
аще л ... аще
εἰ δέ ... κἄν, εἰ δέ ... εἰ
Ако ли ... ако
аште л творѭ. аште мьнѣ вѣрꙑ не емлете. дѣломъ момъ вѣрѫ мѣте. да раꙁѹмѣате вѣрѹѹте
М
Йо 10.38
З
аште л сꙙ прш не обрꙙштеш. аште страсть маш бестрастьнааго не ѹвѣс
С
511.12, 13
аще ... аще л не, аще ... аще л же не; аще ... аще л н, аще ... аще л же н
ἐάν ... ἐὰν δὲ μή, ἐάν ... εἰ δὲ μήγε, κἄν ... εἰ δὲ μήγε, εἰ μέν ... εἰ δὲ οὐ
Ако ... ако ли не; ако ... ако ли пък не
ꙇ аште ѹбо бѫдетъ домъ достонъ. прдетъ мръ вашъ на нь. аще л же не бѫдетъ достонъ. мръ вашъ къ вамъ въꙁвраттъ сѧ
М
Мт 10.13
З
аште бѫдетъ тѹ снъ мра. поетъ на немь мръ вашъ. аште л н къ вамъ въꙁвраттъ сѧ
М
Лк 10.6
З
аште ѹбо сътвортъ плодъ. аще л же н. вь грѧдѫштее врѣмѧ посѣеш ѭ
М
Лк 13.9
З
аште можеш отъпѹст . аште л не можеш самъ сꙙ гоноꙁ
С
434.8
ꙇ аще хоще҇ⷮ моⷧ҇. въꙁъмат ѿ҇ поⷫ҇. то да прѣбѫдеⷮ҇ въ болѣꙁн ж҃ дꙿне. аще бѫдеⷮ҇ болѣꙁнь лекъка. аще л тѧⷤ҇ка. то в҃ дꙿн. ащеⷧ҇ ꙁѣло тѧⷤ҇ка. то а҃ дꙿнь. аще л ꙁѣло стⷲ҇рна бѫдеⷮ. то до обѣда. л до полѹ дꙿне
СЕ
38а 19, 20, 21
аще кꙿто алъкат не можетъ. да споетъ к҃ псⷧ҇амъ. ѕ҃. аще л не ѹмѣетъ. да дастъ цѧтѫ. аще л не матъ цѧтꙑ. то да оⷮ҇ брашъна еже матъ. да дастъ
СЕ
103b 22, 23, 24
дѣш л
μὴ [γὰρ καί], τί γάρ, ἆρα [γάρ]
Дали, следва ли, нима
дѣѣш л л нѣхъ мрътвꙑхъ не въстав
С
306.29—30
не тъьѭ л пркоснѫ сꙙ одрѣ въстав мрьтваго. дѣѣш л молтвꙑ трѣбова тъгда на въставьн ѹмьръшааго
С
307.3
дѣѣш л ꙗко мрьтвааго дѣл҄ьма мол сꙙ. дѣѣш. рее оте повел да вьстанетъ лаꙁарь
С
309.17
дѫ да въꙁбѹждѫ . дѣѣш л аште сьде сꙑ не можеш ожвт мрьтвааго
С
313.29
рее къде положсте . дѣѣш л не вѣдѣѣше кде погребенъ стъ
С
315.26
дѣѣш л бо къ ловѣкѹ прходш. л ловѣкъ тебѣ оставьꙗтъ грѣхꙑ
С
358.26
дѣѣш л прходтъ самъ къ старѣшнѣ т молтъ сꙙ. да бꙑ напаст ꙁбꙑлъ
С
361.16
т съгрѣшт прѣдъ богомь. дѣѣш л нѣстъ сьде отьцъ мохъ бога. дѣѣш л нъ стъ на хананестѣ ꙁем богъ
С
366.9, 10
да го ꙁгѹбꙙтъ. мъ. дѣш лі каменмъ л ме. л огн҄емъ л водоѭ
С
402.3—4
дноѭ бо рее. прісно дѣло твортъ сꙙ. дѣі л о ратьнцѣхъ днѣхъ рее остав. по вьса лѣта глагол҄етъ
С
438.23
ꙁан҄е л [ꙁан҄еже л]
Затова ли, поради това
ꙁа то повѣждъ м. ꙿто мало велко помоват мѣѧ прѣдаш ѹтелꙗ. ꙁа ꙁан҄еже л т прѣда. на бѣсꙑ власть. ꙁане л недѫгꙑ сътвор т рѣшт. ꙁан҄е л прокаженꙑѧ стт. ꙁане л мрьтвꙑѧ въставт. ꙁан҄е л надъ властѭ постав тꙙ сьмрьт. въꙁ благодѣанꙗ л с. с въꙁдаш въꙁдаꙗнꙗ
С
411.14, 15, 16, 17
гда л, гдаже л
ὅταν δέ, ὅτε δέ, ἐπειδὴ δέ
Когато
егда л бѫдетъ постьнꙑ днь. то се ьт
СК
147b 12
ні ѹенье намъ польꙁѧ творітъ. ні каꙁанье. егдаже лі помьнімъ сѧ. ꙇ самі о себѣ можемъ въспрѧнѫт
К
5b 21
гда л хоштетъ съкрꙑтъ. подобю вьсѣхъ вдꙙтъ
С
283.22
егда л пакꙑ вѣ носꙙштꙙ сьрѣтаѭштꙙ хрстоса. лкꙑ ставꙙштꙙ. стел҄ꙙштꙙ рꙁꙑ съмоштрѫ
С
332.28
сѫтъ ѹбо же вьсе жт сво лѣнꙙтъ сꙙ. гда же л въстꙙжѫтъ сꙙ отъ насъ глагол҄ѫшть. ꙗко въ годъ съмрьтьнꙑ оставьѭ трѣбѹѭштмъ
С
375.9
гда же л отъмѣтааше сꙙ крьста отъвѣштавааше сꙙ
С
379.14
гда же л вь еуагг҄елѧ вьꙁьрѣхъ. доідохъ сего дьн
С
430.7
любо л
ἤ
Или
повелѣлъ же стъ жрьт крьстꙗномъ. любо л ѹмрат не жьрѫштемь
С
106.22
ѹбо нѣс л нколже плавалъ по морѹ. да бꙑ ѹвѣдѣлъ страхъ го. любо л поклон сꙙ сльньцѹ свьтꙙштѹѹмѹ сꙙ по вьсе вьсел҄енѣ
С
115.11
любо ... любо л
ἤ ... ἤ
Или ... или
прѣжде вьспѣ глагол҄ꙙ ꙁ ѹстъ младеншть съсѫштхъ съвръшлъ с пѣснь. да любо блажен дѣтьско прмете акꙑ лѣпо. любо л съ благоьстмъ дѣт намъ дадте
С
326.3, 4—5
ꙗко есо л рад
ὁτιδήποτε
Защото, всъщност
не просто. ꙗко есо л рад прлага лце велко о дѣвьствѣ съглагола
С
370.30
М
З
А
СК
Б
ЗП
Н
У
Е
СП
СЕ
К
С
Р
ЗЛ
МЛ
Гр
Ø
εἰ
ἆρα
μή
δέ
ἤ
καί
лі
лꙇ
Нвб
ли
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ДА