Исторически речник
кън҄жьнкъ  [+]
NmosNmgsNmdsNmasNmEsNmis
кън҄жьнкъ, кън҄жьнкь, кън҄жънкъ, кън҄жънкь, кън҄жнкъ, кън҄жнкькън҄жьнка, кън҄жънка, кън҄жнкакън҄жьнкѹ, кън҄жънкѹ, кън҄жнкѹкън҄жьнкъ, кън҄жьнкь, кън҄жънкъ, кън҄жънкь, кън҄жнкъ, кън҄жнкькън҄жьнка, кън҄жънка, кън҄жнкакън҄жьнкомь, кън҄жьнкомъ, кън҄жънкомь, кън҄жънкомъ, кън҄жнкомь, кън҄жнкомъ
NmlsNmvsNmopNmgpNmdpNmap
кън҄жьнцѣ, кън҄жънцѣ, кън҄жнцѣкън҄жьне, кън҄жъне, кън҄жнекън҄жьнц, кън҄жънц, кън҄жнцкън҄жьнкъ, кън҄жьнкь, кън҄жънкъ, кън҄жънкь, кън҄жнкъ, кън҄жнкькън҄жьнкомъ, кън҄жьнкомь, кън҄жънкомъ, кън҄жънкомь, кън҄жнкомъ, кън҄жнкомькън҄жьнкꙑ, кън҄жънкꙑ, кън҄жнкꙑ
NmipNmlpNmOuNmGuNmDu
кън҄жьнкꙑ, кън҄жънкꙑ, кън҄жнкꙑкън҄жьнцѣхъ, кън҄жьнцѣхь, кън҄жънцѣхъ, кън҄жънцѣхь, кън҄жнцѣхъ, кън҄жнцѣхькън҄жьнка, кън҄жънка, кън҄жнкакън҄жьнкѹ, кън҄жънкѹ, кън҄жнкѹкън҄жьнкома, кън҄жънкома, кън҄жнкома
кън҄жьнкъ -а м 1. У евреите — книжовник, учен, книжник, законоучител, познавач на Стария завет тъгда отъвѣщашѧ етер отъ кънжънкъ. ꙇ фарсѣ глѭще М Мт 12.38 З ꙇ снъ лвскъ прѣданъ бѫдетъ архереомъ. ꙇ кънжънкомъ М Мт 20.18 З помѧн кънжънкꙑ СЕ 49а 20—21 т на стнніꙑѧ ꙁарꙙ вьꙁьрѣт. сцевъ недѫгъ фарсе  кнжьнкъ. же прѣжде ꙁъванꙗ ътѫтъ С 339.20 то бо старѣшнꙑ жьрьцемъ.  кжнц ждовьст. на хрстоса ѹбн въꙁбѣсшꙙ С 340.16 2. Писар ѡтъргнѫ срдце мое сло(б)во благо глѭ аꙁъ дѣла моѣ црві. ѩꙁꙑкъ мо тръстъ къніжъніка ѩдропішьца СП 44.2 М З А СК Б СП СЕ С Гр γραμματεύς кънжънкъ кнжьнкъ кн҄жьнкъ кнжнкъ кьнжънкъ кьнжьнкъ Нвб Срв книжник ОА АК Дюв НГер ЕтМл МлБТР БТР АР