Исторически речник
сповѣдьнкъ  [+]
NmosNmgsNmdsNmasNmEsNmis
сповѣдьнкъ, сповѣдьнкь, сповѣдънкъ, сповѣдънкь, сповѣднкъ, сповѣднкьсповѣдьнка, сповѣдънка, сповѣднкасповѣдьнкѹ, сповѣдънкѹ, сповѣднкѹсповѣдьнкъ, сповѣдьнкь, сповѣдънкъ, сповѣдънкь, сповѣднкъ, сповѣднкьсповѣдьнка, сповѣдънка, сповѣднкасповѣдьнкомь, сповѣдьнкомъ, сповѣдънкомь, сповѣдънкомъ, сповѣднкомь, сповѣднкомъ
NmlsNmvsNmopNmgpNmdpNmap
сповѣдьнцѣ, сповѣдънцѣ, сповѣднцѣсповѣдьне, сповѣдъне, сповѣднесповѣдьнц, сповѣдънц, сповѣднцсповѣдьнкъ, сповѣдьнкь, сповѣдънкъ, сповѣдънкь, сповѣднкъ, сповѣднкьсповѣдьнкомъ, сповѣдьнкомь, сповѣдънкомъ, сповѣдънкомь, сповѣднкомъ, сповѣднкомьсповѣдьнкꙑ, сповѣдънкꙑ, сповѣднкꙑ
NmipNmlpNmOuNmGuNmDu
сповѣдьнкꙑ, сповѣдънкꙑ, сповѣднкꙑсповѣдьнцѣхъ, сповѣдьнцѣхь, сповѣдънцѣхъ, сповѣдънцѣхь, сповѣднцѣхъ, сповѣднцѣхьсповѣдьнка, сповѣдънка, сповѣднкасповѣдьнкѹ, сповѣдънкѹ, сповѣднкѹсповѣдьнкома, сповѣдънкома, сповѣднкома
сповѣдьнкъ -а м 1. Привърженик, проповедник [на вяра, учение] ѡ раꙁбоініе цѣсрствію ісповѣдьніе. ѹтелю мⷱкмъ К 11b 21 да бꙑшꙙ тажде  нама сьдѣлалꙑ. ꙗже  бѣ ... о сповѣдꙿнцѣхъ крьстꙗньскꙑ вѣрꙑ С 213.5—6 аꙁъ же вашего събора мол҄ѫ ѡ мѫенц ... подражател҄е хръстов. жлшта стааго дха. сповѣдꙿнц дрьꙁ. дꙿноѹмн съ агг҄елꙑ С 67.16 юдѣомъ сѫпостата • сповѣдьнка с͞тѣ троц • съврьштелѣ б͞жю съмотреню КО Зах. 2. Изповедник — светец, страдал за Христовата вяра, но без да завърши живота си с мъченическа смърт мⷺца ноⷠ҇ѩ д҃і҃ ... стъх. сповѣдьнⷦ҇. гѹрѩ самонъ  авва А 127а 16 Срв. УIIа 3 пакꙑ прносмъ тебѣ. словесънѫѭ сѭ слѹжъбѫ. о ѹмеръшхъ въ вѣрѣ ... мнцѣхъ. (с)повѣдьнцѣхъ. постьнцѣхъ СС IIIb 4 раи... вьсѣмъ готовимъ бѣаше: патриꙗрхомъ, пророкомъ, апостоломъ, вангелистомъ, мѫеникомъ, исповѣдьникомъ, свѧтꙑимъ, вѣрьнꙑимъ, православьнꙑимъ, доброьстьнѣ живѫщиимъ, вьсѣмъ вѣрьнꙑимъ ЙЕ Шест. 259a-259b И прьвы наче́лници на събѡ́ръть кои́ бѣ́хꙋ. бѣ́ше сты́ силиве́стрь па́па ри́мꙋ. Митрофа́нь патрïа́рⷯ царогра́сⷣкый... Мака́рїе патрïа́рⷯ Iерⷭ҇ли́мⸯскы. Сты́ пафнꙋ́тїе исповѣ́дникь Тр. дам. 274 Сма вьсѣка ересь потрѣб сѧ  правовѣре процвьте • вѣньаваѧ прововѣрьнꙑѧ сповѣдьнкꙑ КО Мих. слѹжааше  не хотѧ о себѣ, нѫ сповѣднкѡмъ въ странахъ въ тємнцахъ Жит. Ант. 24v павьлъ сповѣдьнкъ Παῦλος ὁ ῾Ομολογητής Павел Изповедник — цариградски патриарх [340—341 г., 341—342 г., 348—350 г.], жертва на арианите. Умр. мъченически в Кападокия през 350 г. Пр. на 6 ноември [и 25 октомври] мцⷺа октоⷠ҇ ҃д҃. стѹю мⷱ҇кѹ маркана  мартѹра.  павла сповѣдьнка А 124b 6 мⷺца ноѩⷠ҇ е҃ стааго павла сповѣднка А 125b 28 3. Този, който се изповядва моⷧ҇ на раꙁдꙿрѣшене поста сповѣдьнкѹ. егꙿда съподобтъ сѧ. стѹмѹ ѡбьщенью СЕ 79b 22—23 Този, който изповядва. Аще еп҇ⷭкпь или пꙿпь . или исповѣдникь или дїакь съ играꙿми играе и побывае се магѹ ли твореть . да постет поⷭ҇, ꙁ. лѣ҇ⷮ. а поклонь по. н. на днь. Тр. Григ. 84а А У СС СЕ К С ЙЕ Шест. Тр. дам. КО Мих. Тр. Григ. КО Зах. Жит. Ант. Гр ὁμολογητής ісповѣдьнікъ сповѣдънкъ Нвб изповедник църк ОА ВА НТ НГер Бот ЕтМл МлБТР ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА