Исторически речник
гадъ  [+]
NmosNmgsNmdsNmasNmEsNmis
гадъ, гадьгадагадѹ, гадовгадъ, гадьгадагадомь, гадомъ
NmlsNmvsNmopNmgpNmdpNmap
гадѣгадегад, гадовегадъ, гадь, гадовъ, гадовьгадомъ, гадомь, гадовомъ, гадовомьгадꙑ, гадовꙑ
NmipNmlpNmOuNmGuNmDu
гадꙑ, гадовꙑ, гадъмгадѣхъ, гадѣхь, гадохъ, гадохь, гадовохъ, гадовохьгадагадѹгадома
гадъ -а м 1. Влечуго; земноводно, морско животно се море велікое пространое. тѹ гаді (!) імъже нѣстъ ісла жвотънаа малаа съ велікꙑм СП 103.25 ꙇл самъ ес вельꙁѣолъ. ꙇ не вдмъ. л гръдъ. л жвотьномь. вдѣнемь авлѣѩ сѧ. л ꙁмевомь. ꙇл ꙁвѣрномь лцемь ... л гадомь. л пꙿтцеѭ СЕ 54а 7 нꙑнꙗ же не гадꙑ нъ дѹховънꙑѧ дарꙑ ꙁдастъ С 495.29 Събир.Влечуги. да ꙁнесѫтъ водꙑ гадъ дѹшъ жвъхъ С 495.24 Тѣмже ѡсѹетшѧ сѧ Еллн ... Мнѧще сѧ мѫдр бꙑт. ѡбѹашѧ. ꙁмѣншѧ славѫ едного бога въ подобїе етврѣнѡгь  гадъ  птць. Филот. 90.30. 2. Паразит, вредител мⷧ҇о стⷢ҇аа тꙿрофон҄а. ѡ вс̏ⷨ҇е гадѣ ꙁълѣ. гѹбѧщмь. вна  нвꙑ. ꙇ врътꙑ СЕ 59а 5—6 да отъженѫтъ вꙿсе ꙁъло. ꙇ вꙿсѭ ꙁълобѫ. ꙇ га (!) гадовъ. ꙇ вꙿсе еже обдтъ вна. ꙇ нвꙑ. ꙇ врътоградꙑ СЕ 59а 12 ꙁаьнѫ нꙑнѣ глат. мена гадомъ. прѫгъ. сланѫ. ръвенꙑ прѫгъ. катааросъ. флосъ. ꙇлосъ. влтсъ. каръкносъ. връхосъ СЕ 59а 15 Събир. Паразити. пакꙑ ꙁаклнаѭ вꙑ вꙿсѣкъ гадъ. ѡтдѣте отъ лоꙁѣ. ѡтъ нвꙑ. ѡтъ врътоградъ СЕ 59b 7 СП СЕ С Гр ἑρπετόν ϑηρίον Нвб гад ОА ВА АК Бот НТ Дюв НГер МлБТР ЕтМл ЕтБАН БТР АР РБЕ ДА