Старобългарски речник
насꙑтт сѧ 
насꙑтт сѧ -насꙑщѫ сѧ -насꙑтш сѧ св 1. Утоля глада или жаждата си ѣшѧ вьс  насꙑтшѧ сѧ М Мт 14.20 З, А, СК.Срв. Мт 15.37 М, З, А, СК;Мк 6.42 М, З;Мк 8.8 М, З;Лк 9.17 М, З;СП 77.29 остан да пръвѣе насꙑтаѧтъ сѧ ѧда М Мк 7.27 З  желаше насꙑтт сѧ от кропцъ. падаѭштхъ отъ трапеꙁꙑ богатааго М Лк 16.21 З А ѣко насꙑтшѧ сѧ. гла ѹенкомъ свомъ М Йо 6.12 З А  сокръвенꙑхъ твоіхъ сплъні сѩ ѫтроба іхъ. насꙑтішѩ сѩ снъвъ СП 16.14 ї вь день глада насꙑтѩтъ сѩ СП 36.19  сеѧ трепеꙁꙑ насꙑтвъше сꙙ С 405.19 наслад сꙙ ꙗко прос. насꙑт сꙙ ꙗкоже жꙙждеш С 502.21  насꙑтшꙙ сꙙ водъ  прославшꙙ ба С 568.20 Образно. пото л ꙁълобш мо ловѣколюбьств. гоже прѣжде тꙑ сꙙ насꙑт С 394.8—9  свого прѣслѹшанꙗ насꙑтвъ сꙙ плода С 291.15 2. Получа удовлетворение, удоволствие, задоволство насꙑштѫ сѩ егда авітъ мі сѩ слава твоѣ СП 16.15 насꙑтшꙙ л сꙙ любьіенц твое добротꙑ твоѧ С 5.1 да насꙑтꙙтъ сꙙ добротꙑ ѧ С 135.45 М З А СК СП С Гр χορτάζομαι ἐμπίμπλαμαι ἐκπίμπλημι κορέννυμαι ἀπολαύω κατατρυφάω ἀφοδιάζομαι Вж. при насꙑтт Нвб