Старобългарски речник
щаꙁат 
щаꙁат -щаꙁаѭ -щаꙁаш несв 1. Изчезвам, изгубвам се, скривам се враѕ же гні ... щѣꙁаѭще ѣко дꙑмъ їщеꙁѫ СП 36.20 ѣкоже іщаꙁаетъ дꙑмъ. тако щеꙁнѫтъ. ѣко таетъ воскъ отъ ліцѣ огнѣ СП 67.3 ѹжаснѫшꙙ сꙙ съмꙙтошꙙ сꙙ ... овъ хъ ꙁѣѧ стоꙗше ... нъ ꙗко мрьтвъ оцѣпааше ... дрѹгꙑ въ ѫтрьн҄хъ прбѣжштхъ штаꙁааше С 466.17 2. Преставам да съществувам, изчезвам аб же аꙁаахѫ танꙑѧ хъ страст.  вьстаꙗхѫ ѹкрѣпьꙗмꙑ С 557.5 Изнемощявам, отпадам, чезна, страдам. ꙁаѹшенъ бꙑстъ. ранꙑ прѧ ... вдъ го беьстьнъ. ꙁаꙁаѧ пае сꙑновъ ловѣъ С 436.7 Образно. їштаꙁаетъ во спене твое дша моѣ. на словеса твоѣ ѹпъвахъ СП 118.81 Изч СП С Гр ἐκλείπω φεύγω ꙁаꙁат аꙁат щѣꙁат штаꙁат іщаꙁат їштаꙁат Вж. при щеꙁнѫт Нвб