Речник на Патриарх Евтимий
ровъ  
ровъ -а м (6) 1. Ров, яма. ꙗкоⷤ  нѣкымь повелѣт, рѡвъ скопат глѫбѡкъ,  смръдѧщї ѻнъ тамо вьвръгнѫт трѹпъ Петк 78v.23 Вь сⷯ ꙋбѡ тѣмь ꙋпражнѣѫщм сѧ  рѡвъ ꙋглѫбѣваѫщмь, ѻбрѣтѡшѫ тѣлѡ вь ꙁемл лежѫще, тлѧ же нкакоже поⷣемше Петк 78v.27  сплън се прⷪрьское ѻнѡ, рѡвь ꙁры  скопа ,  въпаде се въ ꙗмꙋ юже сътвор Конст 426v.16 2. Бездна, пропаст. Господ, въꙁвель єс ѡт ада дѹшѫ моѫ  спасль мѧ єс ѡт нсхѡдѧщїх въ рѡвь Мих 175.10 въселеннѫѧ въсѧ обхѡдѧть  же тѣх съвѣтѡмь покарѣѫщѫѧ сѧ ловѣкы потыкаѫть  ных въ рѡвь ꙁлобны̆ порѣват  тѣм въсѧ своѫ волѧ съвръшаѫть ЙП 184.14 ꙗко да скѹшаем ѡт нхь, множа̆шѹю прїмемь пѡьсть, а не въ ровь въпаднемь гръдостны̆  онѣхь пѹтем ѡт бога ѡтведем се I Никод 213.16