Речник на Патриарх Евтимий
въꙁможьнъ
въꙁможьнъ
-ꙑ
прил
(2)
1. Възможен, осъществим.
тебѣ бѡ едномѹ въсѣ въꙁможна сѫть, ꙗже ѡт ловѣкь невъꙁможна, ловѣколюбе владыко
МЕ1-3
339.6
2. Който е според възможностите на някого.
сїа наѹьше се, мы, ꙗкоже въꙁможн єсмы, ꙁложхѡмь
I Никод
207.24