Терминологичен Речник
прѣстѫпъ  
прѣстѫпъ м амарт. Престъпване на волята Божия, грях ( παράβασις, εως, ἡ ) : нъ понже преступъмь повелѣнью б͠ж(с)твьнꙑꙗ конꙑ обраꙁꙑ омрахомъ же  съмѹтхомъ ЙЕ Бог 233b 2 – 5 Син. грѣхъ Сем. гн. повелѣнь, обраꙁъ, богъ, ловѣкъ