Терминологичен Речник
богородца  
богородца -ѧ ж 1. христ. Богородица ( Θεοτόκος, ἡ ) тъй като ражда Бога, Който е въплътен от нея: ѧкоже стрьмъ стнѹ б͠цѹ есть же  менѹеть сꙗ ЙЕ Бог 278b 10 – 279а 2 како ѹбо не б͠цѧ, ꙗкоже б͠а въплъщьша сꙗ ѿ себѣ род? ЙЕ Бог 288а 2 – 3 2. мариол. Богородица ( Θεοτόκος, ἡ ) като дъщеря на Йоаким и Анна: акмъ род с͠тюю б͠цю ЙЕ Бог 282а 3 нъ ꙗкоже древльнꙗѧ аньна ... тако  ос отъ б͠а богородцю въꙁьметь ЙЕ Бог 283а 8 – 283b 3 3. агиол. Богородица като предмет на почитание ( Θεοτόκος ἡ ) : б͠цю же ꙗко  стрьмъ  по стнѣ б͠жю м͠трь поьтѣмꙑ ЙЕ Бог 297а 8 – 297b 1 Син. марꙗ, дѣваꙗ, раба, госпожда Сем. гн. поклонъ, свѧтаꙗ