л. 180а Въ тъⷤ днъ(23.XII)

сло ⷡ̄ пєтра нѣкоєго о супротвь

всѧцѣмъ⁘

лвкъ ща разума бꙗ 

правды єго  пєк сѧ

о ꙁаповѣдєхъ  о спнⷭⷭ̄

дш҃а своєꙗ. должєнъ єсть

навыкнут слову о

всѧцѣмь супротвь

жꙁн сєꙗ. дѣлєсъ ꙁлыⷯⷯ

 добрыхъ. смыслєнымь

ѹмомь.  дхмь смрєнъмъ

пространьнымъ срц҃ємь

тмⷭ̄ь въступль на

раꙁумны столпъ  стат

горѣ т смотрт  вдѣт

ꙗвѣ раꙁумныма ома

тако борєт сѧ всѧко

супротвьє жꙁн сєꙗ с

правдою оноꙗ жꙁн 

нємощна сущ ꙁлоба. дєрꙁаєть

на слу вєлкꙗ бꙗ правды

 слнѣш єсть ꙁлоба въ

грѣшнцѣхъ. а правда

нємощнѣш. пото понєжє

нє любѧть грѣшнц

правды. того рад нє могуть

л. 180б годт правдѣ || н творт

волѧ правєдны правєднц

жє нє могутъ ꙁабыт правды.

то створт нєправду. пото

мжє муть любовь правєдн

сєго рад нє жвєть в нхъ

нєправда. но ащє хощєтє

скустє ꙗ  внт в нѧ

ть бол подвгшє обрѣтшє

щєꙁнєть ѡⷮ нхъ. сєбє жє

посрамть  погбнєть 

ндєть въ слабаꙗ срцⷣа

нєсмыслєныхъ.  вєсєлт сѧ

многою прєлєстью ꙗкожє

мноꙁ спєрва супротвьє

прмшє. н раꙁумѣвшє

своєꙗ пагубы доша въ тму

помраєнымъ ѹмомь. 

нⷭ̄тымь срцⷭ̄мь нє прєодолѣвшє

н єдному супротвью в

сє жꙁн но како хотѣша

одолѣт побѣжєн супротвьємь

многмь н смрша правды

с нєправдою. н раꙁумѣша

слы правєдныхъ. єюжє

он побѣдша нєправду

но нємощнѣ нєправдѣ

покорша сѧ.  сам сѧ

погубша лєстью єꙗ:

обає да скажємъ в малѣ

како супротв сѧ въ срц

ꙁлыхъ нєправда правдѣ

како л ꙁнєможє правда

побѣжєна нєправдою.

токую слу мѣ нєправда

л. 180в л мать || мѣт когда.

смотр л҃вє. б̄ пєрвоє

створєна быⷭ̄ въ лвцѣⷯ

правда. спєрва в вѣк

потомь въста ѡⷮ нєпрꙗꙁнєнаго

ѹма нєправда  вндє въ

лвк въ лвцѣхъ бо наа

борот сѧ  прогон правду.

л҃вц жє створша нєправду.

а правду ѡⷮвєргоша  оставі ꙗ

правда въ своє вол быт

да погбнуть ꙗкожє ꙁволша.

въста бо на д҃вство блудъ

погуб двтⷭ̄во въста сквєрна

на тⷭ̄у  лютость на кротость

 на тхость.

 въста нєсытость на постъ

 пьꙗньство на трєꙁвость.

 нєнавсть на любовь

въста обда на смотрєньє

 раꙁбоство на братолюбьє

въста скупость на щєдроты

 нємлⷭ̄ть на млⷭ̄ть въста

бєꙁаконьє на схраньнє

ꙁакона  на всѧ ꙁлаꙗ

дѣлєса. въсташа на

правєднаꙗ дѣлєса  быша

мноꙁ нє творѧщє правды

нѣ нѣмъ дающє обає

да нє плєту мног рѣ.

но малъ дамь вамь раꙁумъ

о сємь супротвь.

смотрт хотѧщєму правды

скат  быт достоному

жꙁн б҃ꙗ сєꙗ врємєньныꙗ

л. 180г ꙗко южꙗ || бѣгат  прост

млⷭ̄т на судѣ. раꙁумѣ

лвк родє оканьны

 мь єс побѣжєнъ кто

слнѣѥ бъ л л врагъ

грѣхъ л л ꙁаконъ

тѣло л л ѹмъ. ащє л

ѹбо помыслш ѹгодт

бу҃. то вражьꙗ слы

прєлєстныꙗ ѹбоꙗвъ сѧ

въꙁдражаєш сѧ. то врагъ

л тѧ поѹщаєть на ꙁло

л бъ на добро о

нєсмыслєны  родє тємны

ꙗко свомъ ѹмомъ тѣло

кормш.  ѹмъ єму покарѧєш

свомь нєвѣрьствємь.

 нє бош сѧ̇ грѣха  нє

ѹповаєш правдою 

нкогда жє нє оставть бъ

лвка правєдна. хотѧща

млⷭ̄т на судѣ. но прступ

к нєму лвкъ обає помыслть

къ бу  бъ пак всєлт сѧ

єму въ срцⷣє раꙁумнымъ

свѣтомъ ꙗко слнцє сꙗꙗ

просвѣщаꙗ  жꙁнь  ѹмъ

єго. тѣмжє нужа єсть намъ.

супротвт сѧ нєправдє 

поскат млⷭ̄т с вѣрою

глщ҃. прожєну щєдротою

бгтⷭ̄во нєправєдноє 

въꙁлюблю хв̄у нщєту

ꙁємную да м дас нбнⷭ̄оє

л. 181а бгтⷭ̄во || прожєну въꙁдєржаньємь

слу тєлєсную да ꙁнєможєть

во мнє похоть плотьскаꙗ.

да м дасть гь д҃всво

дєржат.  съ англы

двтⷭ̄воват прожєну

славохотьє смѣрєньємь да нє

будєть во мнѣ вєланьє сєꙗ

жꙁн саномь но о пєаль о

спⷭ̄ні да ꙁбавть тѧ гьⷭ̄ ѡⷮ

всєго ꙁла  помлуєть на

судѣ. прожєну лцємѣрьє 

лвкⷭ̄оѹгожєньє ѡⷮ сєбє да буⷣ

рабъ хв҃ъ да м прмєть мл҃тву

єгда плаю сѧ к нєму. 

остть м грѣхы  спⷭ̄ть

мѧ. прожєну прєлєсть

пустошную.  радость сєго

свѣта  буду дрѧхлъ всгда

 пєалєнъ да мѧ хъⷭ̄

ꙁбавть  ѹтѣшть. в

радост оноꙗ жꙁн.

прожєну ꙁлыꙗ нравы ѡⷮ

срцⷣа своєго  дамь волю

правдѣ бж҃ да прєстанєть

во мнѣ рать вражьꙗ. ꙗжє мѧ

спєрва губть.  буду

ѡⷮсєлѣ нє мы своєꙗ волѧ

да мѧ наставть хъⷭ̄ на

стну бжтвоную свою.

єжє нє можєть супротвт сѧ

нкако жє лєсть н вражьꙗ

н своꙗ н нѣхъ лвкъ

л. 181б но пає || н нануть мєнє

послушат к нмжє мѧ бъ

прблжть.  ѡⷮ тѣхъ скоро

сєбє въꙁмєть. вдѣ бо ꙁѣло

 вѣрую. ꙗко бъ всє можєть

 всѧ млуєть.  всѣмъ

помагаєть  всѧ сполнѧєть.

то како мноꙁ хотѧщє бу

ѹгодт нє могуть єгда бъ

нєбрєжєть хъ. н ѹбо

лвє ꙁѣло бъ помагаєть

но сам лвці нє хотѧть

пострадат ба рад.

 протву слѣ данѣ єму

подвꙁаꙗ сѧ сп̄сєт сѧ вєлка

сла бꙗ вєлка млтⷭ̄ь хва.

а вражьꙗ сла нтожє єсть

 сєꙗ жꙁн прєлєсть пагуба

єсть. тѣмжє жє ба вѣсть добрѣ.

 хощєть млтⷭ̄ єго н врага

бот сѧ н сєꙗ жꙁн брєжєть.

н любть ного нєгожє

раꙁвѣ правды. южє творѧ

вѣрою спсєт сѧ. всє бо

сущєѥ в сє жꙁн пєаль

єсть.  грѣхъ. а ного добра

нѣⷭ̄ в нє вдѣт раꙁвѣ

млтвы къ бу. сє жє єдно

двно дѣло вжю. спнⷭ̄о

в сє жꙁн. а к тому да

пощємъ ащє єсть то на

кую полꙁу намъ хотѧщ

млтⷭ̄ сдѣ нємущмъ

смѣрєньꙗ въ дш. н

нємощ в тѣлѣ на ѹтшьє

л. 181в ꙁлымъ || мыслємъ

плотьскмъ. ащє л рєⷱ̄ш

в сєꙗ жꙁн всє єсть добро.

 сладко  красно є добрѣ

рєⷱ̄ добро ꙁѣло. в сєꙗ

жꙁн всє ѥжє

бгтⷭ̄во  санъ  слава

красота мѣньє пща.

одєжа. хтрость область

ꙁлато  срєбро скотъ

пажт ꙁємлѧ сєла вноград.

 єщє рц҃ потомъ то но

добро да бы былъ  аꙁъ

рк҃у добро єсть но в малѣ

єсть да ащє  вєльм

добро єсть. то  нє хотѧщє

всєго того ѡⷮт єсть

да нужа єсть сдѣ суща

малымь тожь пращат сѧ.

мжє доволъ бутⷣ̄ спнⷭ̄ꙗ.

а то всє ꙁлха єсть нужа

єсть дат нщмъ. жє

продають млⷭ̄ть бю.

т купт сєбѣ спⷭнє

 прощєньє грѣховъ 

ꙁбавлєньє мук вѣныꙗ

 бєспєальє нєпроходноє

въ свѣтѣ славы хв҃ы.

тѣмь нтожє єсть по стнѣ

блгоє сєго жтьꙗ но всє

с пєалью пробрѣст

 съ грѣх тѧжьк дєржат.

 смртью сєго ꙁбыт.

 стлѣньємъ сконат є.

тѣмжє  ꙁємлѧ  прахъ.

 гно нашь жтьє єсть.

сєго рад добрі прєꙁрѧть

л. 181г сю жꙁнь.  іщють ||

вѣныꙗ  нє млують

сєбє сдѣ трудомъ томѧщє

тєлєса своꙗ.  нє щадѧть

своєго стѧжєньꙗ ꙁємнаго.

 нє строꙗт сѧ сдѣ быт.

нє тщат сѧ ꙁѣло на свѣтъ

хв҃ъ  къ жꙁн нєконающє сѧ

вєк вѣкомъ амнъ⁘