Старобългарски речник
ꙗкъ[же] 
ꙗкъ[же] -ꙗка[же] -ꙗко[же] местоим неопр съюз относ 1. Въвежда подчинени определителни изречения: какъвто молте же сѧ да не бѫдетъ бѣство ваше ꙁмѣ н въ соботѫ. бѫдетъ бо тогда скрьбь велѣ. ѣкаже нѣстъ бꙑла отъ наѧла въсего мра до селѣ. н матъ бꙑти М Мт 24.21 З, А, СК, Б. Срв.Мк 13.19 М З бꙑшѧ рꙁꙑ его льштѧштѧ сѧ бѣлꙑ ѕѣло ѣко снѣгъ. ѣцѣхъ не може гнафе на ꙁем тако ѹбѣлт М Мк 9.3 З ꙿсо же рад лц дѣв ѭ првод пртьѫ.  не просто. ꙗко есо л рад прлага (!) лце С 370.30  пѫтемь мнѹѧ  спѣшꙙ ꙗкоже  подоба.  на то прдеш  сътворш ѹста така ꙗка же рѣхомъ С 380.27 2. Въвежда подчинени сказуемноопределителни изречения: какъвто не бо нꙿ н блѫднцꙙ съ слъꙁам к тебѣ прбѣгъшꙙ к тебѣ не отъбѣже. н раꙁбонка остав бꙑт ꙗкъ бѣ. н мꙑтара отъврьже покаѭшта сꙙ С 507.15 3. Въвежда подчинени допълнителни изречения: какъвто и да е анћл бо гнь на вьсѣ лѣта съхождааше въ кѫпѣль. ꙇ въꙁмѫштааше водѫ. ꙇ же пръвѣе вълажааше по въꙁмѫштен водꙑ. съдравъ бꙑвааше. ѣцѣмъ же недѫгомъ одръжмъ бꙑвааше М Йо 5.4 нсю же прведенѹ бꙑвъшѹ. наꙙ въпрашат ї гл҄ꙙ. ꙿто мꙙ тво  ꙿто т кобь. ꙗкогоже обꙑаꙗ нѣстъ кнꙙꙁемъ въпрашат о вьсемь С 46.24 такъ ... ꙗкъже τοιοῦτος ... οἷος Такъв ... какъвто  тацѣмъ такожде велтъ бꙑт. ꙗкъ же  самъ стъ мо бъ С 34.5—6 Изч М З А СК Б С Гр οἷος ὅς ὅστις ὡς οἷος δήποτε [вар. ὅς δήποτε] ὁστισδήποτε ѣкъ ѣкъ же ꙗкъ же ѣкъже Вж. при ꙗко Нвб