Старобългарски речник
щѧдѣт 
щѧдѣт -щѧждѫ -щѧдш несв 1. Щадя, пазя; спестявам си [нещо], скъпя се не моꙁѣмъ рꙁъ штꙙдѣт ꙁа породѫ ѭже погѹбхомъ С 90.25 богатꙑ бо штꙙдꙙ своѧ рѣдꙑ. пѹствъ поѧ телцѫ нштааго.  ꙁакла ѭ штѹждемѹ С 360.5 2. Грижа се, полагам грижи, закрилям богъ же же прсно сво штꙙдꙙ робъ агг҄еломъ свомъ ꙁаповѣда по псанѹѹмѹ прѣподобънааго съхрант С 292.18 Изч С Гр ἀντέχομαι φείδομαι κήδομαι штꙙдѣт Нвб щадя [се] ОА Дюв ЕтМл БТР АР