Старобългарски речник
ѹлавлꙗт
ѹлавлꙗт
-ѹлавлꙗѭ
-ѹлавлꙗш
несв
1. Улавям, хващам
сьрѣте рабъ бож артемонъ. дꙑ ꙁꙿ лова. двѧѧ жвотꙑ ѹлавьꙗѧ словомъ хсовомъ
С
223.5
2.
Прич. сег. страд. като същ.
a)
ѹлавлꙗмо
ср
ед
a) τὰ ἁλιευόμενα
Това, което е уловено; улов
грꙙдѣте рее вьслѣдъ мене сътворѫ вꙑ ловьцꙙ ловѣьскꙑѧ ... ловꙙшт бо прсно отъ водъ ꙁносꙙтъ рбꙑ. ѹмараѭтъ. ѹлавьꙗемо. мꙑ вълагамъ. жвꙑ бꙑваѭтъ ѹлавьꙗм
С
496.6
b)
ѹлавлꙗм
м
мн
οἱ ἁλιευόμενοι
Тези, които са уловени
грꙙдѣте рее вьслѣдъ мене сътворѫ вꙑ ловьцꙙ ловѣьскꙑѧ ... ловꙙшт бо прсно отъ водъ ꙁносꙙтъ рбꙑ. ѹмараѭтъ. ѹлавьꙗемо. мꙑ вълагамъ. жвꙑ бꙑваѭтъ ѹлавьꙗм
С
496.7
Изч
С
Гр
ϑηρεύω
ѹлавьꙗт
Нвб
Срв
улавям, уловя
ОА
ВА
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР