Старобългарски речник
ѹвѣдѣнь 
ѹвѣдѣнь -ꙗ ср Познание, знание, узнаване аꙁъ црѹ момѹ хсѹ повнѹѭ сꙙ. а не ловѣкомъ не вѣдѫштмъ ба. молт сꙙ ѹбо ꙁа нꙙ повелѣно стъ намъ стъ. да некл обратꙙтъ сꙙ  прмѫтъ ѹвѣдѣн стнꙑ С 106.12—13 благословьнъ с г бе отецъ нашхъ. же раба свого алеѯандра добьстьнѣшм трѹдꙑ. крѣпꙿка на тво ѹвѣдѣн. се ѹбо скврьнꙿнааго томен анꙿтонна. на осрамьн прведъ С 161.13 многомлоствꙑ же бъ вьсꙙ ловѣкꙑ хотꙙ съпаст.  на ѹвѣдѣнь стнꙑ прт. не попѹст вьсемѹ градѹ  ꙁем погꙑбꙿнѫт отъ сотонꙑ С 535.24 прдошꙙ тѣхъ вдц.  славьꙗхѫ о всѣхъ ба. ꙁвѣтомъ тѣлесьнꙑѧ страст.  лна. на ѹвѣдѣнь стнꙑ своѧ прведꙿшааго С 569.4 Изч С Гр ἐπίγνωσις ѹвѣдѣн Нвб уведение остар ВА НГер ЕтМл