Старобългарски речник
трѣбьнъ
трѣбьнъ
-ꙑ
прил
Жертвен, принесен в жертва
аще кꙿто ѹдавленнѫ. л кръвь скотѭ. не вѣдꙑ ѣко ѹмръло естъ. ꙇл трѣбъно ꙿто беꙁ бѣдꙑ ѣстъ. ҃б҃і недѣл да посттꙿ сѧ
СЕ
104b 21
Изч
СЕ
трѣбънъ
Нвб
Срв
трѣбен
НГер