Старобългарски речник
тол 
тол съюз 1. Свързва съчинени съединителни изречения: и, и тогава аще кꙿто раꙁбо сътвор҇ⷮ. л отъ рожденѣ своего ѹбетъ. ҃ꙇ лⷮѣ да покаетꙿ сѧ. въ но област. тол потомь да прѩ҇ⷮ бѫд҇ⷮе въ свое отество СЕ 102а 9 аще кто съ рабоѭ блѫдъ сътвор҇ⷮ тол род҇ⷮ дѣтщь. да свобод҇ⷮ рабѫ тѫ. ꙇ постт҇ⷭъ л҇ⷮѣ едно СЕ 104b 7 аще кто не съхрантъ брашенца. тол мꙑшъ его въкѹстъ. л сътъретъ сѧ. кт денъ да посттъ сѧ СЕ 104b 25 аще кꙿто въ цркве съпѧ. тол емѹ врагъ блаꙁнъ прнесетъ въ сънѣ. ҃ж денъ да посттъ сѧ СЕ 105а 6 тол не ... нъ καὶ οὐ ... ἀλλά Не само ... но како нъ вдѧщ[....] трѹждаахѫ сѧ вь т[.]щань. тол не пот[ь]щахомꙿ сѧ. нъ стъ[..] кꙿнг҄ъ слъшѧще смьѣхомꙿ сѧ Р V 4.11 2. Свързва съчинени съпоставителни изречения: но, но тогава аще которꙑ бѣлорꙁець. женѫ мꙑ. тол съ тѹждеѭ. бл҇ⷣѫ сътвор҇ⷮ СЕ 102b 19 аще кто помꙑслтъ на женѫ. тѹждѭ. тол не можетъ съ неѭ съгрѣшт. л҇ⷮѣ да покаетъ сѧ СЕ 103а 7 аще кто помꙑслтъ блѫдъ сътворт. тол не можетъ. да тръгѹбтъ к СЕ 104b 4 то глагол҄еш ѹдеса въ рѫкѹ дръпꙙ днае. тол л ꙁабꙑ благодѣтелꙗ ба С 417.10 М З А СК Б СЕ К С Р Гр καί толѣ Нвб Срв толко ОА ВА ДА