Старобългарски речник
славьнъ 
славьнъ -ꙑ прил 1. Славен, прочут, известен, знаменит гі бже вꙿседръжтелю ... ꙇꙁволе стꙑѩ  славънꙑѩ аплꙑ своѩ. петра ꙇ павъла. ꙇ флпа. ꙇ варътоломѣа. братрꙑ бꙑт. не ѫꙁоѭ родьства. нъ вѣроѭ. ꙇ любовѭ. дховъноѭ ... блгв ꙇ раба твоѣ сѣ СЕ 10b 6 гі схе бже нашъ ... прꙁьр на раба твоего сего. ставъшааго повелѣнемь. посрѣдѣ славънааго събора. въ стѣ цркв твое СЕ 40b 10—11 блгнъ грѧдѧі бъ оть ба. прѣвѣънꙑ цръ славънꙑ. оѹбожавꙑ въ своіхъ неѹбожъно насъ раді. да нꙑ обогатітъ К 1а 40 прведошꙙ же ... еодѡра непобѣдмааго. славънꙑна (погр. вм. славъна, Север., с. 60, бел. под линия) проспаера. дрѹгааго скопꙿца подражаѧ кондаьскꙑѧ С 60.18 то славьнѣшꙙ ꙗвьꙗше. трьпѣн мѫенкꙿ С 92.26—27 кꙑ отъвѣтъ бѫдетъ вамъ. въ славънꙑ  велкꙑ дьнь пршьствꙗ спса нашего їс хса С 107.22 въпрашаѭтъ беꙁѹмьл҄. кто м стъ. акꙑ ніколже вдѣвъше благодѣтелꙗ.  славъна боголѣпьнꙑм ѹдесꙑ С 322.28—29 ꙗꙁвенъ бꙑстъ. опл҄ьвавань. беьстꙗ прѧ.  самъ прѣбꙑваатъ ъстьнъ славьнъ. съгрѣшаѭштхъ. же нѣкто рее мъ саꙗ С 436.21 конььнѣе же веденъ бꙑвааше на крьстъ.  на сьмрьть. славьнъ цѣсарь.  пргвожденъ бꙑстъ на дрѣвѣ С 481.28 номь ꙙꙁьіцѣ красьнь то вь дрѹ(...) ... вь номь славьнь то вь дрѹꙁѣмь МЛ В 5 Достоен за слава, за прославяне. гда бѣ небогъмъ радоват сꙙ. гда бѣ веселт сꙙ.  дьнь славьнъ творт. ꙗко мрьтв въскръсошꙙ С 386.16 2. Богат, разкошен нъ есо ꙁдете вдѣтъ. лка л мѧкъкам рꙁам одѣна. се же въ одежд славьнѣ ꙇ пшт сѫште. вь цсрхъ сѫтъ М Лк 7.25 З 3. Благороден, знатен, достопочтен ꙇꙁвол сѧ  мьнѣ хождъшю с пръва по вьсѣхъ. въ істнѫ по рѧдѫ псат тебѣ. славънꙑ теофле М Лк 1.3 З А еднъ же отъ н҄хъ блага рода отъ дѣдъ славенъ же племенемъ. васо менемь ... дрѹжнѣ сво рее. станѣте добл҄е ѡ братꙗ  мѫжьскꙑ ꙁа ха С 62.25—26 не вѣсте л господ мо ꙗко аꙁъ на наше ꙁем. славенъ сꙑ племенемь С 63.8 попꙑтавъ ꙗже о палатнѣ.  обрѣтъ го ... многꙑ слѹгѹѭштꙙѧ мѫшта.  женѫ славꙿна рода ... раꙁмꙑслвъ о свомъ невѣрьствѣ наꙙ плакат С 563.26 4. Като същ. a) славьно ср ед a) τὸ παράδοξον Нещо особено [изключително]; особеност; изключение  славно стъ. не по дꙿномѹ раꙁдѣл҄ен бꙑвꙿше прмьѭштмъ. нъ раꙁмѣшен бꙑвъше въкѹпѣ лкѹѭтъ С 94.25 b) славьнаꙗ ср мн τὰ ἔνδοξα Славни, достойни за прослава дела  се емѹ глѭштѹ. стꙑдѣахѫ сѧ вьс протвлѣѭште сѧ емѹ.  вьс люде радоваахо (!) сѧ. о вьсѣхъ славънꙑхъ. бꙑваѭштхъ отъ него М Лк 13.17 З А СК М З А СК СЕ К С МЛ Гр πανεύφημος ἔνδοξος τῆς δόξης περιφανής λαμπρός περιβόητος ἀοίδιμος κράτιστος εὐγενής ἐπίδοξος πάνδημος κλέος славънъ славьнь славенъ Нвб славен ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА